Na het al zo ontzettend sterke Strictly a One-eyed Jack van vorig jaar verrast de uit Indiana afkomstige Amerikaanse singer-songwriter John Mellencamp met het zelfs nog weer betere Orpheus Descending. Wat een energie, klasse en emoties strooit hij weer onvervalst over ons neer. Sociaal bewogen heeft hij weer de ene na de andere parel voor ons vastgelegd.

Onderhand ook alweer 72 jaar lijkt de muzikale creativiteit van John Mellencamp maar niet te stillen. Bekend is dat de muzikant/songschrijver bepaald niet verlegen zat om songs om zijn albums te vullen. Vaak schreef hij 2 tot 3x zoveel songs als er uiteindelijk op zijn albums kwamen. Maar dat de kwaliteit van zijn songs zo ontzettend hoog blijft is toch echt wel heel opvallend.

Gelijk met de energieke albumopener Hey God grijpt Mellencamp je naar de strot met een song die zo sterk klinkt als het werk van de jaren tachtig (albums als Uh-huh (1983), Scarecrow (1985), The Lonesome Jubilee (1987) en Big Daddy (1989)). De energie en overtuigingskracht van de song spat gewoonweg uit de groeven. Fascinerende tekst over religieuze waarden en raadselachtige Amerikaanse waarden ook.

Weapons and guns, are they really my rights?
Laws written a long time ago
No one could imagine the sight
Of so many dead on the floor

Hey God, if you’re still there
Would you please come down?
Hey God, if you’re still there
Would you please come down?

Mellencamp is een sociaal songschrijver die al decennialang de Amerikaanse maatschappij onderzoekt en de misstanden in songs vastlegt. Ook opvolgsong The Eyes of Portland, die verhaalt over de enorme dakloosheid onder Amerikanen, is zo raak als je ze maar kunt krijgen.

As I saw through the eyes of Portland one day
There were so many homeless, they’d all gone astray
They slept on the corners during the day
As not to be harmed when the sun went away

There were old ones and young ones, white ones and black
They were all shapes and sizes with rags on their backs
So many people mixed up in this stew
With no place to go and nothing to do

All of these homeless, where do they come from?
In this land of plenty where nothing gets done
To help those who are empty and unable to run
Your tears and prayers won’t help the homeless

Met het briljante The So-called Free, verhalend over de, de titel zegt het al, gaat wederom over ongelijkheid en de manier waarop de gewone Amerikanen genaaid worden. In het land wat zogenaamd ‘the land of the free’ wordt genoemd maar waar de echte vrijheid alleen voor een kleine groep is weggelegd. Het weergaloos goede openingstrio aan songs wordt moeiteloos gevolgd door acht al net zulke sterke songs.

Naast de grote kwaliteit van de songs en de zeer duidelijke sociale en politieke teksten valt ook gelijk weer op hoe goed de band toch is die Mellencamp om zich heen heeft. Hij noemt zijn band dan wel geen E-Street Band of The Heartbreakers maar deze muzikanten zijn van net zo’n grote klasse. Zij snappen waar Mellencamp het over heeft/ waar hij naartoe wil en vullen zijn songs op de prachtigste manier in. Hoor ze toch ook eens spelen op het prachtige The Kindness of Lovers.

De elf songs die Orpheus Descending telt brengen het allerbeste van John Mellencamp naar boven. De rijke sound die hij samen met producer Don Gehman in de jaren tachtig, en vooral op het album The Lonesome Jubilee, vond heeft hij over de decennia steeds weer opnieuw gedefinieerd. Op zijn vijfentwintigste album vindt hij daarin weer zijn absolute topvorm.

Tijdloos goede songs zijn het steeds weer, fantastisch gezongen en gespeeld. De titeltrack, de emotionele pianoballade Understated Reverence, het wonderlijk mooie Lightning and Luck, Perfect World en het geweldige Backbone, de albumafsluiter, zijn even tijdloos als bloedmooi. Opvallend ook hoe goed Mellencamps stem nog steeds klinkt. Dieper, doorrookter, intenser en nog altijd super gretig.

De echt grote songschrijvers schrijven teksten die je aan het nadenken zetten, je mee doen laten lezen als de songs aan je voorbij trekken. Mellencamp is daar grootmeester in en naarmate de jaren vorderen is zijn bewustzijn van ongelijkheid alleen maar groter geworden. Hij is de man van het volk, voor het volk en is daar nooit in veranderd. Omdat hij in een ‘small town’ is blijven wonen en het van dichtbij ziet.

Orpheus Descending is wederom een hoogtepunt in zijn al zo rijke oeuvre te noemen. Met recht mogen we spreken van een absoluut meesterwerk.