Jef Neve
Spirit Control
Als er één muzikant vanuit de Lage Landen garant staat voor eigenzinnigheid is het Jef Neve wel. Met Spirit Control zet hij, zeer aangenaam, zijn muzikale ontwikkeling voort met een album dat zowel intens als genre-overschrijdend is.
Met zijn piano-soloalbum One kende Jef Neve twee jaar geleden zijn grote doorbraak. Een toch nog behoorlijk onverwachte en tegelijk volledig terechte. Als er iemand in onze contreien zich enerverend muzikaal ontwikkelde is het Neve wel. Vanuit een triobezetting (met de weergaloze drummer Teun Verbruggen als trouwe metgezel) verkende hij, met zijn van klassieke elementen doorsneden pianospel, de jazz in alle facetten. Met een samenwerkingsproject met José James, een uitvergroot ‘trio’ met Sons of the New World en het schrijven van soundtracks veranderde hij zijn muzikale wereld. One maakte eens te meer duidelijk dat Neve muzikaal hard doorgroeide. Het was een zelfbewuste stap die glorieus vastlegde waar hij muzikaal toe in staat was. De compositie Solitude, de enige track op het album waar effecten een hoofdrol speelden, bleek de opmaat voor Spirit Control, het nieuwe album.
Solitude, een compositie opgenomen met een groot geluid, leek voorbestemd om met een band opgenomen te worden. Maar alleen met strijkers als bovenlaag over de enerverende pianopartij bleek dat Solitude al geweldig klonk. Het zette Neve aan het denken om zijn nieuwe composities met strijkers in te kleuren, maar een band was noodzakelijk om alle andere arrangementen die Neve ook in zijn hoofd had te vervolmaken. Spirit Control werd uiteindelijk opgenomen met naast Neve twee instrumentalisten en vier strijkers daarbij. Voor de opnamen van het nieuwe album werden ook nog blazers (waaronder trompettist Teus Nobel) gebruikt. Een heel verschil met One dus.
Dat Neve met de jaren al steeds moeilijker in een genre te plaatsen is siert hem. Zijn muzikale ontwikkelingen hebben hem een uitzonderlijke plaats binnen de muziek gegeven. De composities van Spirit Control zijn onmiskenbaar Neve en herbergen elementen van jazz, klassiek en eigentijds. Elementen die volledig natuurlijk in de composities zijn vervlochten. Gelijk bij albumopener Crystal Lights voel je dat Neve grote muzikale stappen zet. Het is een rijk tegelijk razendknap gearrangeerde compositie die imposant en emotievol klinkt. In de handen van Neve wordt de compositie niet overvol, ondanks de aanwezigheid van zoveel instrumenten, en helpt Nobel om met Neve gelijk recht het hart in te laten komen. Weergaloze opening.
De spanning die de compositie oproept laat Neve vervolgens niet meer los. Zijn spel is meesterlijk gedurende het hele album. Het levendige Jumpin’ On Waves, Neve’s ode aan het kitesurfen, breekt het album vervolgens volledig open. Wat een heerlijke compositie en wat spelen de muzikanten lekker los en vrij. Kite Crasch laat een Neve in volle elektronische glorie horen, gelardeerd met fraaie strijkers, die gelijk doorpakken naar de titeltrack, die een zusje of broertje van Solitude genoemd zou kunnen worden. Een zelfde emotievolle aanpak met een vol op de toetsen en pedalen aanwezige Neve. En met strijkers die met de opwindende pianopartij meebewegen naar een geweldige climax. Absolute livekraker.
En oh wat is Lake Kivu toch ook weer verschrikkelijk mooi. Neve schrijft dit soort lyrische pianocomposities al zijn hele leven zo lijkt het, maar wat weet hij toch hartverscheurende melodieën te creëren. En wat kloppen die strijkers toch ook in deze compositie weer. Caterpillar sluit daar naadloos op aan. Bij de prachtige pianopartij die Neve inzet hoor je in je hoofd gelijk de vocalen. Als Sam Sparro dan inzet is de verrassing toch daar omdat je vocalen op een Neve album niet ziet aankomen. Maar wat een prachtsong, een wel heel fraai sfeervol strijkarrangement en wat zingt Sparro deze geweldig. NYC Marathon is, na een fraai elektronisch begin, dan gelijk daarna het meest klassiek getinte stuk van het album. Wonderbaarlijk krachtig gespeeld en erg fraai in strijkarrangement opgezet.
Shinjuku Golden Gai met zijn vrije pianomotief en groovende bas en drums is dan weer van een heerlijke andere muzikale orde. Neve soleert er lekker op los en aan alles voel je dat de lengte van de track, hier nog binnen de vijf minuten, live opgerekt zal gaan uitgroeien tot een absoluut hoogtepunt in de set. Beautiful Colours, bijna opgezet als een anthem, klinkt als een onverbiddelijke housekraker. Het pianomotief leent zich er uitstekend voor. Maar Neve kiest niet voor ritme maar voor puur piano en strijkers. Juist omdat hij immer de spannende arrangeerweg kiest en hij het pakkende pianomotief combineert met een lekker heftig strijkarrangement groeit de compositie tot een nieuw hoogtepunt uit.
Met Solitude keert hij uiteindelijk terug naar de oorsprong van het album. De al zo ijzersterke compositie krijgt een glanslaagje strijkers toebedeeld. The Heart Whispers Why sluit daar knap op aan. Neve’s ingehouden spel en de schitterende vioolpartij laten je ontredderd achter. Wat een weergaloze emoties weet hij hier op te roepen. Zo subtiel, zo raak en zo hartverscheurend mooi. Met een vol klassiek strijkarrangement, een onnavolgbare Neve, die zijn liefde voor jazz en klassiek naar hartenlust uitleeft, en een fraai spelende Nobel is ook Paris, Place Sainte-Cathérine een parel te noemen. Met zijn rijke sfeer en prachtige gelaagdheid de ideale albumafsluiter.
Spirit Control maakt eens te meer duidelijk dat Neve een muzikant en componist is die in de Lage Landen en vele grenzen verder, geen gelijke kent. Het album klinkt, zo prachtig divers in toon en in composities zo coherent tegelijk, als een nieuw begin, een nieuwe herkennismaking met het grote muzikale talent van Neve. Hij leeft zich muzikaal uit zoals hij nog niet eerder heeft gedaan. Met zelfvertrouwen en lef betreedt hij nieuwe muzikale paden die optimaal verrassen en tegelijk imponeren. Met rijke nieuwe composities en ingenieuze arrangementen openbaart Neve wederom zijn grote klasse.
Na al die jaren mogen we nog duidelijker zijn: internationaal zou Jef Neve op nog veel grotere hoogte moeten staan. Met de manier waarop hij muziek schrijft en maakt, plaatste hij zich eerst met zijn trio maar daarna zeker met One al op wereldniveau. Met Spirit Control, en daar gaan we nu gewoonweg niet meer bescheiden over doen, plaatst Jef Neve zich in de compacte groep van internationale Belgische muziekgrootheden. Spirit Control is een album om te omarmen en nooit meer los te laten.