Een jazz geweldenaar dat mogen we saxofonist James Brandon Lewis echt wel noemen. Eigenlijk in alle formaties waarin hij speelt. Al is zijn samenwerking met Chad Taylor, de Chicago drumlegende, wel een heel aanstekelijke. Er zit weinig, eigenlijk gewoonweg geen, rem op avontuur als de mannen samen op het podium staan. Live in Willisau maakt dat wel weer eens heel erg duidelijk.

De mannen speelden op het jazzfestival in het Zwitserse Willisau met hun eerste samenwerkingsalbum Radiant Imprints in gedachten en hun spel knalt uit de speakers. Dat album was Lewis’ reflectie op John Coltrane. Veel van de composities hadden een oorsprong in diens werk maar dan wel met de flair en vibe van Lewis eigen gemaakt en vastgelegd.

Live in Willisau is een erg rake registratie waarop Lewis en Taylor een doorsnee van hun eerste samenwerkingsalbum spelen en deze versmelten met ander, nieuw werk zoals het erg sterke en lekker lang uitgesponnen Matape (Taylor), hun interpretatie van Duke Ellington’s Come Sunday (met Taylor op de mbira, een duimpiano), een overweldigende versie van Mal Waldron’s Watakushi No Sekai, een wel heel erg sterke versie van Dewey Redman’s Willesee en een slimme verwerking van Harold Arlen’s Under The Rainbow in Lewis’ eigen compositie Under.

Dat Lewis en Taylor twee muzikanten zijn die elkaar continue uitdagen mag duidelijk zijn. Radiant Imprints vertoonde daar alle trekken van. Dat dit gegeven live nog veel overtuigender is heeft vooral te maken met hoe de mannen het liefst muziek maken: onvoorspelbaar, vrij en uitdagend. En het podium blijft dan toch de allerbeste plek natuurlijk. Mooi hoe de mannen toch steeds weer op elkaars spel anticiperen en elkaar moeiteloos weten te vinden in straffe avontuurlijke muzikale kronkelingen.

Lewis heeft zo heerlijk veel dynamiek, overtuigingskracht en sfeer in zijn spel en weet dit met zoveel avontuur, emoties, fabuleuze techniek en levendigheid/spelplezier te combineren dat je er altijd weer van achterover slaat. Hij is zonder twijfel één van de allerbeste saxofonisten die er momenteel in de jazz rondlopen. Taylor is zo inventief als je drummers maar wilt hebben. Onvoorspelbaar, onweerstaanbaar, ultra ritmisch en hartveroverend.

Live in Willisau is een overvloedige registratie van twee natuurtalenten.  Een plaat ook waarvan je in eerste instantie een teleurstelling voelt omdat je er live bij had willen zijn voor de volledige overgave maar je er daarna in berust omdat deze geweldige registratie gelukkig gemaakt en uitgebracht is. De sfeer en impact van het concert, inclusief de enthousiaste aankondigingen van Lewis, maken deze registratie een onoverwinnelijke.