Drummer/componist Jake Long, de oprichter van het geweldige Maisha, overtuigt volop met zijn eerste soloalbum City Swamp. Ingespeeld met muzikanten waar hij ook al met Maisha mee samenwerkte, onderhand klinkende namen uit de Britse jazz, maakt dit van City Swamp een droomsolodebuut.

There is A Place, de debuutplaat van Maisha werd gevoed door de spiritual jazz van Alice Coltrane en Pharoah Sanders en de daarop volgende samenwerking met Gary Bartz (het album Night Dreamer) sloot daar naadloos op aan. Voor City Swamp omarmt Long het muzikale gedachtengoed van Miles Davis (die zo bepalende Bitches Brew periode) en de diepe funk van Parliament. Ook de dub van King Tubby en Scientist wordt geëerd.

Dat invloeden uit die hoek met de juiste muzikanten gespeeld fascinerende platen op kunnen leveren bewijst ook City Swamp. De ruim een kwartier durende albumopener Ideological Rubble komt vol uit het gedachtengoed van Bitches Brew en is adembenemend lekker en sprankelend. Ruimtelijk en aftastend in de start dan vol over een heerlijke gitaarriff naar een verrukkelijke groove duikend. Vervolgens weer terug naar af en laag voor laag opbouwend naar een climax.

Idealogical Rubble is gelijk zo’n track die zo verrukkelijk de speakers uitrolt dat je zou willen ‘em ook gelijk live te kunnen horen om te weten hoe de band de compositie opnieuw zou inkleuren. Geweldig bandstatement. Een track waar je gelijk ook helemaal verliefd op wordt en eindeloos wil blijven opzetten. Het blijkt de opening naar nog veel meer moois.

Celestrial Soup duikt na een wederom ruimtelijke opening met een dikke groove fraai de diepte in. Met het geweldige drumwerk van Long en de dubby sferen van alle instrumenten om hem heen overtuigt ook deze compositie weer helemaal. Met Nubya Gracia en Binker Golding, allebei in topvorm, elkaar afwisselend in heerlijke solo’s.

Het over de tien minuten aftikkende Swamp bouwt wederom heerlijk loom, diep en groovy en is zowaar nog lekkerder. Met de verrukkelijkste Hammond-solo die ik in heel lange tijd hoorde. Al MacSween in bloedvorm. De gitaarsolo die daarop volgt is al net zo geweldig. Artie Zaits in net zo’n bloedvorm. Wat een uitzinnige toptrack weer!

Long noemt City Swamp zelf een suite in vier delen waarvan Silhouette de albumafsluiter is. Uitgebracht als eerste track van het album is het een track die draait om de repeterende riffs van gitaristen Shirley Tetteh en Twm Dylan. In een wederom atmosferische dubby sound krijgen we weer bijna 12 minuten atmosferisch jazzgenot.

Heerlijk hoe de muzikanten elkaar afwisselen in vrije solo’s en de track weer op- en uitbouwt. Long heeft met City Swamp een suite geschreven die vele vrijheid in zich herbergt en nu met de exact juiste muzikanten is opgenomen. Muzikanten die door het vele spelen over de afgelopen jaren fascinerend zijn doorgeroeid en hier vrijwel allemaal hun beste prestaties neerleggen.

City Swamp laat wederom de groei van de Britse jazz optimaal horen. Met Long zowel als drummer als componist in grootse vorm als leider van een band vol muzikanten die exact weten wat deze stukken nodig hebben om er het volle potentieel uit te halen. Topplaat!