×

Recensie

Alternative

03 juli 2020

Ian Chang

Belonging

Geschreven door: Frank Gesink

Uitgebracht door: City Slang

Belonging Ian Chang Alternative 2.5 Ian Chang – Belonging Written in Music https://writteninmusic.com

Amerikaanse percussionist- en beatmaker Ian Chang is een graag geziene gast bij acts als Son Lux en Landlady.  Toch komt het er nu pas van om zijn solodebuut op te nemen. Bijzonder, want zijn eigenzinnigheid en creativiteit gekoppeld aan vele live-video’s  deden al vele jaren eerder benieuwd maken naar hoe dat nou eigenlijk zou klinken. Nu is daar eindelijk Belonging en horen we als eerste indruk dat hij vol mikt op een electronic geluid.

Stotterend komt openingstrack Lion Dance op gang – tribale ritmes met peper in hun reet, een berekende invloed van mathrock en een ambientlaag op de achtergrond met later nog de toevoeging van keyboards. Duizelingwekkend, zo kun je deze start wel noemen, hypnotiserend ook! Een technische binnenkomer dus, met genoeg melodie om gelukkig niet geheel te vervallen in moeilijkdoenerij. Dat moeilijk doen is namelijk wel een valkuil waar dit album helaas veelvuldig intrapt. Zo is Teem een mislukt huwelijk  tussen UK Rave en stuiterbeats die doen denken aan muzikale tovenaar James Holden, maar dat niveau bij lange na niet halen. Het percussieve geratel in Swarm voelt vervolgens leeg en emotieloos en Zoetrope is te schetsmatig, te snel afgelopen ook.

Gelukkig doet Chang het niet heel de tijd in zijn eentje en neemt hij drie gastvocalisten mee. Het resultaat is electronic r&b die het geheel een stuk toegankelijker en meer melodieus maken. Het is die injectie dat het geheel redt van de totale ondergang. Zo komt Blonde Redheads Kazu met een aantal vrolijke refreintjes aanzetten op Audacious, ook al is het tekstueel weinig bijzonder. In een betere wereld verdiende het ongetwijfeld ene dikke hit te worden. De zwoele ballad met Kiah Victoria doet het ook goed, maar klinkt wat te luchtig en nietszeggend. Maar echt bijzonder is de op het eerste gehoor subtiele bijdrage van Hanna Benn op Bird’s Tongue, wiens stem op ambient-achtige wijze in de muziek verdwijnt als extra instrument. Heel subtiel, maar oh zo belangrijk voor de sfeer.

Op Belonging experimenteert Chang veel, maar het meeste blijft niet hangen. Noem het een interessante mislukking, want interessant is het zeker. Tussen al het knip-en-plak werk, de stuiterbeats, ambientlagen en mathrock-achtige ritmes zit een goed of misschien wel geweldig album verborgen. Echter, de manier waarop alles hier bij elkaar komt klopt niet. Het irriteert, Frustrerend is het dan om die tracks te horen waar het heel eventjes wel klopt, wel lekker klinkt. Een gemiste kans, maar op naar het volgende experiment?



  1. Lion Dance
  2. Comfort Me (met Kiah Victoria)
  3. Teem
  4. Swarm
  5. Audacious (met KAZU)
  6. Food Court
  7. Bird´s Tongue (met Hanna Benn)
  8. Zoetrope
  9. Drunken Fist