Scandinavië is en blijft een geweldige muziek-ontdekplek. Ook het Noorse Husmo HAV heeft weer zo’n fijn verwarrend jazz-meets-electronic geluid. Hun debuut Ripples is een prachtige ontdekkingstocht.

De band rondom trompettist Thomas Husmo Litleskare (de bandnaam heeft zijn middelste naam en HAV betekend oceaan), eiegnlijk nog maar een jaar gelden opgezet, is dan ook een bijzondere. Synthesizerspeler Marte Eberson toerde de wereld over met indieband Highasakite en speelde met haar vader Jon in de band Eberson. Drummer Tore Flatjord maakte naam met jazzoutfit The Switch en bassist Stian Andreas Anderson met de band LASSEN. Daarnaast spelen Anderson, Flatjord en Litleskare, die elkaar ontmoetten op de Norwegian Academy of Music, ook samen in vier andere bands.

Ripples is juist door de toevoeging van Eberson een andersoortige aangelegenheid. Zelfs noemen ze hun muziek science-fiction jazz, een wat lastige en onduidelijk term eigenlijk. Dat hun muziek dikke postpunk- en indie-invloeden heeft mag duidelijk zijn maar ook electronic en ambient klinken duidelijk door hun muziek heen.

Ripples is een erg interessant album omdat het een kwartet muzikanten laat horen die willen en durven te experimenteren. En in lagen steeds weer nieuwe sferen opbouwen. Openingstrack East In North is daar gelijk een mooi voorbeeld van maar de langgerekte opvolgtrack Galleries/Underworlds nog veel meer. Fijn dikke contrabaslijnen, ijle trompetklanken, mysterieuze percussie en dromerige synthklanken op de achtergrond naar voren schuivend. Waarna de band in vol ornaat toeslaat en de track van sfeerrijk naar stomend optrekt. Een track die de sfeer van de band ademloos vastlegt.

Met het trompetloze, fraai donkere, van strijkers voorziene, Light Pollution duikt de band vervolgens gelijk een andere kant op. Op het fraaie Wakeful komt de trompet echter weergaloos terug in mooi melancholieke en mistige sferen. Het al net zo sfeerrijke Seed of Doubt sluit daar naadloos op aan. Het op diepe bas en logge drums drijvende Places/Names duikt dan als slotstuk nog even diep de postrock in. Heerlijk.

Ripples is natuurlijk veel te kort om een album te zijn, het is meer een EP. Maar dan wel een EP waar alles aan klopt en die de belofte inlost van een belangwekkende nieuwe band. Luister in ieder geval Galleries/Underworlds en je snapt helemaal wat ik bedoel.