Mooi progressief jazz collectief, dat High Pulp uit Los Angeles. En lekker productief ook. Ruim een jaar na hun tweede album Pursuit of Ends (de opvolger van het in 2018 in eigen beheer uitgebrachte Bad Juice) komt de band nu al met Days in the Desert.

De sound van High Pulp is dan wel gedrenkt in de jazz, ze voegen daar net zo gemakkelijk invloeden uit de indierock, hiphop en electronic en heerlijke ritmes en grooves aan toe, waardoor de sound steeds weer breed en atmosferisch en psychedelisch uitwaaiert. En met elk album weten ze die sound weer sterk te verrijken.

Je kunt niet anders dan volledig overtuigd van de klasse van de band zijn als je het drieluik eerste composities hoort: Albumopener Slaw, Dirtmouth (met een geweldige James Brandon Lewis als gast!) en al helemaal het geweldige en volledig opstijgende Solanin. Drie totaal verschillende tracks maar volledig op elkaar in sferen aansluitend.

Het daar dan weer op aansluitende Never In My Short Sweet Life is trouwens als net zo mooi en de aan de Guided By Voices voorman Robert Pollard opgedragen compositie vol op blazers gericht, met zijn naam als titel al net zo bijzonder.

High Pulp is met drummer Bobby Granfelt, keyboardspeler Rob Homan, keyboardspeler/gitarist Antoine Martel, altsaxofonist Andrew Morrill, tenor en sopraansaxofonist/trompettist/fluitist Victory Nguyen en bassist Scott Rixon al een hecht en rijk klinkend gezelschap en ook hun gasten zijn goed gekozen.

Sowieso altijd goed om gitarist Jeff Parker uit te nodigen, de man die het geweldige Tortoise al zo machtig maakt heeft een uit duizenden herkenbare kale speelstijl die perfect bij het geweldige Unified Dakotas past. Het laat niet alleen de compositorische groei van High Pulp horen maar is ook één van de hoogtepunten van het album.

Het ander hoogtepunt van het album is het gedreven (If You Don’t Leave) The City Will Kill You, dat volgt op de Unified Dakotas uitloop Fast Asleepm dat haast als een interlude naar (If You Don’t Leave) The City Will Kill You klinkt. Met de ritmesectie duwend en groovend en de blazers prominent over het bed van keyboards duwt de track zich avontuurlijk de eeuwigheid in. Heerlijke track!

Ook het uitnodigen van Kurt Rosenwinkel is altijd een goed idee. Zijn markante spel maakt het lome, naar dreigende triphop neigende, Fatique nog interessanter. Met Bad Infinity, de afsluitrack, pakken de mannen weer met een spannende groove en een dikke drive door. Met machtige blazers en flinke scheuten atmosfeer daar weer overheen.

High Pulp is een jazzband om heel goed in de gaten te blijven houden. Days in the Desert een album om volledig stuk te draaien. Heerlijk album!