Het lijkt wel alsof Guided By Voices volgens het u vraagt, wij spelen principe werkt. Gooi er twintig cent in en de meest onwaarschijnlijke prachtige nummers komen tevoorschijn. De band is niet genre gebonden, maar wordt al snel onder de noemer indie geplaatst. En als je dan toch tijdens de pandemie thuis zit kan je de vrijgekomen tijd het beste benutten om restmateriaal door te pluizen. Naast de honderden tracks die de afgelopen tien jaar verschenen zijn blijkt nog een schat aan afdankertjes te bestaan, welke nu als een volwaardige afgerond geheel dienst doen.

Want laten we duidelijk zijn; Earth Man Blues is een rasechte Guided By Voices plaat, die niet voor het overige aanbod onder doet. Sterker nog, voor een thuis in elkaar geknutselde plaat voelt het totaal niet lo-fi aan. Robert Pollard is zorgvuldig te werk gegaan en heeft weer wat moois afgeleverd. Guided by Voices staat erom bekend dat ze zich niet aan stromingen of hypes koppelen, dus die logische lijn ontbreekt ook nu. Het zijn inwisselbare songs, maar dan wel met een gouden gelabelde kwaliteitsstempel erbovenop.

Ze wijken flink van die basissound van de indiepop uit de jaren tachtig af. De Made Man surfpunker geeft toepasselijk het startsein af en herplaatst zich naar de vooravond van de Amerikaanse gitaarrock invasie welke begin jaren negentig de muziekmarkt overspoelt. Heerlijke rammelende gitaren, blikken drumpartijen en een doordenderende bas en halverwege nog eventjes die dwarse gekte met een orkestrale The Fab Four knipoog. Het is duidelijk dat The Beatles hierin een grote rol vervullen, hun experimentele vernieuwingsdrang drukt overduidelijk een stempel op Earth Man Blues.

Robert Pollard haalt de inspiratie vooral uit zijn jeugd. De gekte herplaatst zich naar de zwaar rockende jaren zeventig. Earth Man Blues balanceert tussen een hedendaagse parodie op een orkestrale rockopera met gefrustreerde afgewezen schoolmusical songs als het croonende How Can a Plumb Be Perfected?. Lekkere verknipte op het randje muziek.

Sentimentele uitgerangeerde Las Vegas The Disconnected Citizen rock and roll sterallures, van een voormalig idool die elke avond datzelfde podium betreedt. Lights Out in Memphis Egypt opent als een zware grunge track om vervolgens met die kronkelende wendingen alle kanten uit te schieten. Dan weer lomp basic rock stampend in Sunshine Girl Hello en onberekend afwijkend in het retro Ant Repellent. Heerlijk!

Ondanks tekstuele onnavolgbare uitspattingen overheerst het rauwe gitaargeluid van een eigenzinnige indieband welke zich tot een gedreven powerpop gezelschap ontwikkeld heeft. Een scherpe rockmachine die met het nodige krachtvoer een explosieve indruk achterlaat en nog lang niet uitgespeeld is. Afgewezen nummers? Daar doet Guided By Voices niet aan!