Forth Wanderers
Forth Wanderers
De jonge Amerikaanse band Forth Wanderers had nooit bestaan als de verlegen gitarist Ben Guterl niet een instrumentale demo van zijn spel stuurde naar medescholier Ava Trilling, die hij stiekem wel leuk vond. Teleurgesteld liet hij na een lange tijd alle hoop varen tot hij op een dag plots de track terug kreeg, nu met haar vocalen erop. Het is zo’n lief en naïef puberverhaaltje, maar zo is Forth Wanderers ontstaan. Ze haalden er wat klasgenoten bij en een band was geboren. De werkwijze bleef echter altijd hetzelfde, door elkaar telkens muziek en vocalen over en weer te sturen ontstonden de tracks. Momenteel is dat ook de meest handige werkwijze, want Trilling en Guterl zijn doorgaans qua afstand ver van elkaar verwijderd en zitten al lang niet meer op dezelfde school.
Collegerock in hart en nieren dus. Muziek die zo naief. emotioneel, onervaren en “jong” klinkt als Guterl en Trilling zelf. “Pictures of me will not fade from your head. They’re none of which you can replace in your bed” klinkt het gelijk al bitter en teleurgesteld in opener Nevermine. Een album vol gedachtes en dagboek-achtige confessies dus. Goudeerlijk en recht door zee. Net als de muziek; simpele collegerock met verrassend speelse gitaarlijnen en onvaste, ietwat springerige vocalen. Je zal het maar kwijt moeten en dan is toch heerlijk als je het om kunt zetten in pakkende rocksongs?
In wezen doet Forth Wanderers dan ook helemaal niets verkeerd en is het genre weer een sterk album rijker. Maar toch is het resultaat vlak en klinkt het te vertrouwd. De laatste tijd horen we weer een heuse “revival” van confessionele-, naïef klinkende- collegerock bandjes, vaak met vrouwen op vocals. Je moet gewoon met iets heel sterks en/of eigenzinnigs komen wil je nog boven het maaiveld uitsteken. Deze band doet dat bijna, want zowel zang en gitaren klinken eigen genoeg. Het is wanneer we het eind van het album hebben bereikt dat we moeten concluderen dat de liedjes onderling niet van elkaar te onderscheiden zijn en het emotioneel toch niet genoeg impact heeft. Echter, liefhebbers van het genre moeten zich vooral niks aantrekken van ons wellicht te strenge oordeel. Wie weet heb je er weer een favoriete band bij…