Je mag het gerust een tussendoortje noemen, deze Sketches EP van de Schotse pianist Fergus McCreadie, maar het is tegelijk zoveel meer dan dat. Vooralsnog alleen digitaal uitgebracht tussen zijn zo geroemde derde trioalbum Forest Floor (2022) en hun volgend jaar te verwachten nieuwe album in, laat McCreadie ook solo horen wat een melodische meester hij toch is. Een pianist die zijn virtuoze vingervlugheid solo ook meer rust en stiltes geeft en daardoor zijn talent al net zo hard laat doorschijnen.

De drie albums die hij tot nu toe uitbracht (één in eigen beheer, twee via het Britse Edition) brachten een fascinerende en eigenwijze mix van vrije jazz met Keltische invloeden, die vooral in ritmische structuren, ook door de kracht van bassist David Bowden en drummer Stephen Henderson tot ongelooflijke hoogten doorduwden. De hand van stukken schrijven en de vrijheid waarin deze door het trio, met heel veel ruimte voor improvisatie, gespeeld worden, is van de buitencategorie.

Verrassend van McCreadie was om te horen dat hij in zijn vrije tijd vooral de klassieke meesters bestudeert en eigenlijk alleen met zijn trio bij optredens zo diep de jazz induikt. Altijd zonder setlist van tevoren te bespreken met de mannen de vrije hand neemt.

Die klassieke invloeden komen duidelijker terug in zijn solowerk zoals we nu op de Sketches EP kunnen horen. Een wat flauwe titel trouwens die anders geïnterpreteerd kán en móét worden. We hebben wel degelijk te maken met vijf volbloedcomposities. Gelijk met de zeer fraaie opener Chorale, vol klassieke motieven, wordt dat duidelijk.

Het daarop volgende Eb Major is daarentegen zo’n compositie die je ook met zijn trio in gedachten kan horen. Zo’n compositie die met zijn trio tot majestueuze hoogten uitgebouwd zou kunnen worden. Wat een belachelijk fascinerende techniek heeft hij toch en wat komt het hier toch weer meesterlijk naar voren.

Hoe bloedmooi is F Major gelijk ook weer. Een prachtige melodielijn die in de handen van McCreadie vrij wordt overgepakt en ronduit briljant wordt uitgebouwd. Ook B Minor heeft dat intimiderend fantastische dat deze pianist tot één van de allergrootsten van de huidige jazz maakt. Net als F Major erg fraai in melodische lijn opgezet en weergaloos uitgebouwd. Muziek die bij eerste beluistering al onder je huid kruipt.

Het is vervolgens de fraai ingetogen en meesterlijke afsluiter Glade, duidelijk op de klassieke meesters gebouwd, die je volledig doet inzien waarom de toekomst van de jazz mede door McCreadie vorm gegeven zal worden. Een compositie waarmee hij laat horen nog zoveel meer te kunnen dan hij op basis van zijn drie trioalbums al liet horen.

De Sketches EP is een fascinerende staalkaart van waar McCreadie ook solo in staat is. Een weergaloze vrij stukken tellende EP die het hart raakt en breekt.