Faust
Punkt
Elk subgenre heeft zijn oorsprong. Zo is de krautrock beweging het Duitse antwoord op de ontwikkeling van de psychedelische progrock monsterbandsound welke eind jaren zestig de stempel op het muzikale landschap drukt. Het decadente Berlijn, met de theatrale cabaret achtergrond, de Keulse en Hamburgse handelshavenplekken, en vooral de grijze industriële omgeving van het Ruhrgebied met Düsseldorf als belangrijkste broedplaats. Kraut is een verzamelnaam, de onderlinge verschillen zijn gigantisch groot. Het computergestuurde Kraftwerk staat overduidelijk aan de basis van het aanvolgende new wave synthpop geluid. Het dromerige Tangerine Dream levert onder andere het basismateriaal voor de latere ambient af, en het buitenbeentje Faust wordt door de New Yorkse no wave scene in de armen gesloten.
Het Hamburgse Faust introduceert en definieert op hun vierde studioplaat IV het krautrock begrip, genoemd naar de fraaie openingstrack. Deze mijlpaal pakt alles samen; acclimatiserende futuristische elektronica, mijlenlange psychedelica en free jazz gekte in een metropool van voorgeprogrammeerde digitale snelweg knooppunten. Faust staat op het punt om te exploderen, de benaming valt vrijwel gelijk met de ondergang van dit eigenzinnige gezelschap samen. De opvolger ziet nooit het daglicht, maar verdwijnt in de keldermagazijn schappen van het Giorgio Moroder’s Musicland Studio pakhuis.
De hernieuwde Bureau B label aandacht voor de elektropioniers levert in het verleden al mooie releases van Kreidler, Der Plan en Cluster op, nu is het de beurt aan die bijzondere vijfde nooit verschenen Faust plaat. Punkt is tevens een onderdeel van de 1971-74 boxset. Een perfect gekozen titel welke het dwarse punkende karakter weergeeft, maar welke tevens een afgesloten periode beschrijft. Is Punkt nog relevant of voornamelijk voor de Faust liefhebbers een leuk hebbedingetje? Dat eerste is zeker het geval, dat laatste is tevens een feit.
De fascinerend bezwerende Morning Land spooktrip huilt, verpulvert, verdoofd en laat overduidelijk nogmaals het belang van Faust gelden. We staan hier ruimschoots aan de vooravond van de postpunk, en zijn getuige van duistere doomgitaren en intrigerende grimmige industrial noise, gegoten in een betonsterke mal aan strenge ritmische genadeslagen. Ruim negen minuten aan ouderwetse ruwe Krautrock rotsstukken die slopend passeren en een vernietigende indruk achterlaten.
Het beklemmende Crapolino is zo zwartgeblakerd als het oneindigende zwarte gat, een onzichtbare sterrenpoort, de helse portierfunctie. Zo onvoorspelbaar als het latere avondduistere Musick to Play in the Dark Coil werk. Treurend piepende straatjazztrompetten hechten zich in de Knochentanz intercityreis aan de pompende percussie tijdsklok van het Westerse hypnotiserend voodoo ritueel. Een heerlijke freakshow jamsessie welke zelfs bijna de twaalf minuten aantikt.
Het alarmfase rood negerende Fernlicht zwalkt als een tegemoetkomende postpunkende Back To The Future spookrijder, onheilspellend eindbestemming zuigend. Bestaat er in het universum van Faust ook nog zoiets als een echt liedje? Natuurlijk! Het stevig rockende Juggernaut heeft heuse blues patroon songstructuren en swingt gruwelijk de oververhitte snelkookpan uit. Een soort van Lou Reed on speed in een driedimensionale hallucinerende ontdekkingswereld, afgerafeld, hard en smerig.
Het ruim uitgewerkte Schön Rund epos tikt net niet de tien minuten aan. Krater verscheurende droneverschrikkingen en bloedmooie klassiek geschoolde liftmuziek pianopartijen dwarrelen in tegenovergestelde richting neder. Fersehen stoorzender reclameblokken romantiek, beauty and the beast grensvervagingen die deze scheidslijn aftasten en openbreken. Oorverdovende stiltes, swinging freejazz vervreemding en hulpeloos verdrinkende onderwaterecho’s.
Met een flinke doodssmak wordt de Prends Ton Temps aardlanding ingezet. Kastijdende exorcistische geestuitdrijvingen met mediterende zelfvernietigingsdrang. Pijnlijk confronterend zwaar, dierlijk bijna. Misschien is het maar goed ook dat Punkt als een wegrottende schimmelkaas zolang het zonlicht niet aanschouwt, de wereld was er toen schijnbaar nog niet klaar voor.