Na twee uitstekende EP’s verschenen op het coole Worm Discs is er dan nu eindelijk het echte debuutalbum van het Schotse corto.alto. Verschenen op het al net zo coole New Soil is Bad with Names een prikkelend, heerlijk tussen genres heen stuiterend, en even aanstekelijk als indrukwekkend debuut.

Eigenlijk is corto.alto vooral Liam Shortall, een groot muzikaal talent dat ook als producer zijn naam maakte. Verrassend genoeg gestart als trombonist in het Scottish National Jazz Orchestra,  doorgegroeid via Tom McGuire & The Brassholes en AKU Trio werd zijn grote hart volledig gevoed. Over de laatste jaren maakte hij dan weer juist ook als componist en songschrijver (voor onder andere Joesef, PYJAEN, The Sound of AJA, Raelle, Cara Rose, Jack Richardson, Fat-Suit) indruk.

Bad With Names is echt zijn eigen plaat. Diep gebaad in de jazz met een band waarin de belachelijk getalenteerde pianist/toetsenman Fergus McCreadie natuurlijk gelijk de meest opvallende is maar waar ook zeker drummer Graham Costello, trompettist James Copus, tromboniste Anoushka Nanguy en trompettist/flugelhornspeler Johnny Woodham, alle drie afkomstig uit die zo rijke Schotse jazzscene, grote indruk maken.

Bad with Names duikt in tracks vloeiend van jazz naar hiphop, breakbeat, broken beats, r&b en electronics in een fascinerend coherente sfeer. Ambitie is waar het album op drijft en waar Shortall vol voor gaat. Echt elk stuk krijgt een rijke instrumentatie mee waarbij groove al net zo belangrijk is. Strijkers voorzien de composities van dat extra waardoor ze nog verder door kunnen groeien.

Shortall is niet alleen een opvallend goede componist maar ook een uitstekend arrangeur. Vanaf de ambitieuze strijkersopening Intro for Strings ontwikkelt zich een heerlijk vindingrijk, groovy en cool album waarop alles waar de Britse jazz van de laatste jaren zo’n patent op heeft gekregen voorbijtrekt. Met volle ambitie en klasse.

Ongelooflijk hoe dit album in twee jaar in de flat van Shortall in het zuidelijke deel van Glasgow tot stand kwam. De sound van de tracks is fantastisch, rijk in alle soorten en maten. Heerlijk hoe het album van coole jazztracks als Hello, met wederom prachtige strijkers, vervolgd met het fantastische xoxoxo, met heerlijke ritmepatronen van Costello, sterk pianospel van McCreadie en wederom die strijkers er fraai overheen gelegd. Prachtig openingstrio.

Shortall durft (luister maar eens naar zijn producutieskills en ritme-omdraaingen in EJS en Would You Mind?) en dat betaalt zich uit in geweldige tracks. Bad with Names bevat gewoonweg teveel coole tracks om hier allemaal afzonderlijk te gaan benoemen al kunnen we het niet laten om ook het verrukkelijke uptempo Slope, het lekker volle Mechanisms, het ingetogen met strijkers (Hollow) alvast wel te noemen. Maar dit is typisch een plaat waar de favoriete tracks constant wisselen.

Shortall heeft gewoonweg een prachtige serie songs opgenomen met een ijzersterke groep muzikanten om hem heen. Lekker divers en van ambitieuze arrangementen voorzien. Zoveel muzikaliteit, zoveel ambitie levert met Bad With Names één van de beste jazzalbums van dit jaar op.