Het zwaar onstuimige Throbbing Gristle legt met The Second Annual Report in 1977 als een vreemde bastaardvogel een rottend ei tussen het aanbod van de opkomende postpunk en tegenstrijdige no wave. Een misselijk makende heftige angstaanjagende bevalling, waarmee de geboorte van de alles vernietigende industrial music bewerkstelligd wordt. De kiem voor de elektronische vervreemding die in de jaren tachtig de ideale voedingsbodem vormt voor de duistere nazaten die zich vanuit de donkere achterkamers van de ziel openbaren en als in pek gedrenkte zwarte inktvlekparasieten het nodige verschrikkende verderf en onheil achterlaten.

De geheimzinnige hoofdgoeroe van het gezelschap Genesis P-Orridge gaat vervolgens met de ziekelijke geest van Peter Christopherson aan de slag in Psychic TV, welke zich na de toevoeging van John Balance uiteindelijk afsplintert in Coil. Peter Christopherson en John Balance verlaten daarmee het vaderlijke nest van de gekwelde getekende feniks Genesis P-Orridge en maken al snel naam met het meesterwerk Horse Rotorvator, waarbij ook Marc Almond een verrassende sinistere bijrol vervult. Na meerdere baanbrekende platen komt eind 2004 het trieste bericht naar buiten dat John Balance is overleden aan de gevolgen van een noodlottige val in zijn huis. Zes jaar later volgt zijn partner Peter Christopherson, waarmee er een einde komt aan het Coil hoofdstuk.

De vraag naar de obscure lastig te krijgen albums overtreft het aanbod, en als er dan toch wat aangeboden wordt, ligt de marktwaarde gigantisch hoog. Hoe geweldig is het dan dat het platenlabel Diaz na twintig jaar de rechten krijgt om het meesterwerk Musick to Play in the Dark Volume One opnieuw uit te brengen. De eerste van een tweeluik, welke een jaar later een vervolg krijgt met Musick to Play in the Dark Volume Two. Het basistweetal krijgt hierbij hulp van voormalig Julian Cope keyboardspeler Thighspaulsandra en art-punker Drew McDowall.

Door de zintuiglijke beperking van het zicht komt de waarneming veel directer binnen. Alles is gericht op het gehoor. Een gevoeligheid waarbij de angsten de overhand hebben. De dag afsluiting wordt overwoekerd door negatieve gedachtes. Wat overdag zo vertrouwd over komt wil in de nacht bedreigend en bevreemdend werken. De dood heeft vrij spel, en pas in het ochtendlicht zullen zijn sporen zichtbaar zijn. Een sluipmoordenaar die uiteindelijk ook in de slaap Peter Christopherson jaren later onverwachts verrast.

Het onbehaaglijke Are You Shivering? intro vormt de poortsleutel van de helse ervaring die het komende uur als een verduisterend doodskleed nederdaalt. Een deprimerend zwaar stukje postpunkbeleving gevolgd door een ijselijke ademhaling waaroverheen bezwerende psychopathische woorden door een macabere sadist uitgesproken worden. De vitaliteit van het leven wordt door neer druppelende klanken weggespoeld die de sterfelijkheid als een lekkende aorta symboliseren. De gruwelijke neerwaartse drugtrip naar de ziekelijke nachtmuziek van de ziel openbaart zich.

Dromerige ambient vormt het decor voor het langzaam in extase brengende Red Birds Will Fly Out of the East and Destroy Paris in a Night. Een aangenaam episch instrumentaal muziekstuk waarbij het elektro-genie Thighspaulsandra zich uitleeft totdat vakkundig de mechanische motor tot zelfvernietiging in werking wordt gesteld. De stroperige Red Queen jazzklanken herplaatsen je in een schemerrokerige nachtclub waar de pianist als objectieve observator zijn registraties in het verbeeldende toetsenspel projecteert. Een verbitterende John Balance speelt zijn achterdochtige vocale rol en deelt een flinke sneer naar de falende maatschappij uit.

Na het overlijden schenk je het lichaam terug aan de aarde, als dank laat deze op die gezegende grond eetbare groenten groeien. Het klinkt allemaal zo simpel in het minimalistische Broccoli, maar het heeft iets onbehaaglijks kannibalistisch in zich. De kracht zit juist in de eenvoud van de overdracht. Het dierlijke Strange Birds moet haast wel zijn oorsprong hebben bij de obsessieve fascinatie die Alfred Hitchcock voor vogels heeft. Zijn klassieke thriller The Birds bezit een soortgelijke opbouw. De onschuld wordt snel door het langzaam binnendringende gevaar van de dreiging van buitenaf overwoekerd, waardoor het een vijandige wending krijgt.

The Dreamer Is Still Asleep heeft het verzachtende van een stervende die van boven op zijn zielloze lege omhulsel neerkijkt. De toereikende handen die hem de eeuwige rust toewensen. Musick to Play in the Dark Volume One is hiermee een voorbode voor wat nog komt, niet op muzikaal gebied, maar juist op persoonlijke vlak. Alsof Peter Christopherson en John Balance zich van het lot bewust zijn wat ze te wachten staat. De dood kijken ze rechtstreeks in de ogen aan, en wacht zijn moment af om deze missie te voltooien.