De één wil later een groot voetballer worden bij een ander ligt de prioriteit vooral in de muziekwereld. Of gitarist Luke Gruntz en drummer Ian Fraser deze plannen al op zeer jeugdige leeftijd smeden durf ik hier niet te beweren. Feit is wel dat deze twee Canadese jeugdvrienden elkaar al vanaf hun vierde levensjaar kennen en dat de beeltenis op de voorkant van BUMMER uit hun eigen privé album afkomstig is. Ooit zal er op een onbewaakt moment door deze twee kleuters een keukenkast overhoop gegooid zijn. De ontdekking dat je met potten, pannen en pollepels flink wat herrie kan maken heeft hun jonge ogen geopend. Want zo begint het nou eenmaal, alleen in dit geval wordt het keukengereedschap uiteindelijk door een heus drumstel en een tot gort gespeelde oude elektrische gitaar vervangen. De boel lekker laag afstemmen, flink wat geluidseffecten op de pedalen, inpluggen en spelen maar! Zo eenvoudig kan het zijn, en zo eenvoudig zit het oerbeginsel van de rock & roll in elkaar. cleopatrick treft zichzelf op het kruispunt van de emocore en de nu-metal en slaan het linkse rebelse punk pad in om als een moordende maaimachine nieuwe wegen aan te leggen.

De zwarte balkjes voor de ogen illustreren ze als jonge bendeleiders maar staan tevens symbool voor de door cleopatrick opgerichte New Rock Mafia movement. Met energieke gedreven fanatisme geeft dit gezelschap bevriende muzikanten en ambitieuze fans de kans om zich bij dit collectief aan te sluiten. Een eenheid welke elkander onvoorwaardelijk steunt, ervaringen uitwisselt en een open betrouwbare scene creëert waarbij ze een bindend verbond sluiten om zeker niet met andermans teksten en ideeën te rommelen. Deze negatieve ervaring staat centraal als het duo tot de ontdekking komt dat een concurrerende band als stinkende rioolratten aan hun lyrics snuffelen, songs amputeren, vervolgens consumeren om deze als onverteerbare uitwerpsels over het publiek uit te sproeien. Deze macho naaiende drang om het territorium uit te breiden komt letterlijk in Family Van terug, waar het tweetal een dissend antwoord geeft en zich op het verharde straatbeeld van de hiphop bevinden. Ook cleopatrick zit in de outsiders rol gevangen, getuige van de egocentrische opportunistische maatschappij, waar die onafhankelijke underdog positie in een onrealistische fake wereld toch zijn slachtoffers maakt.

Het vervolg op het vijf jaar eerder uitgebrachte 14 EP debuut staat bol van uitpuilende frustraties, zelf kwellende stigmatisering, opgekropte woede en een veelvoud aan teleurstellende ervaringen die Luke Gruntz de microfoon in spuugt. De zielloosheid van in ontwikkelingsarmoede levende leeftijdsgenoten die op de hangplekken van het nationale (Queen) Victoria Park samenspannen. Het verzet tegen de nietszeggende leegte van de nieuwe Generatie Nix. Een therapeutische gefrustreerde song over escapisme met een rokende ontvlambaar lontje wat door een overvloed aan doem noise en gewelddadige harde drumslagen gevoed wordt. Lawaai als wapen om te ontwrichten, wakker te schudden en een revolutie te ontketenen. Een waar voorwerk welke om een oplossing gericht vervolg vraagt, want als je in staat bent om de rechten van de muzikant in het New Rock Mafia statement veilig te stellen, dan bezit je ook het vermogen om hier een positieve draai aan te geven.