×

Recensie

Roots

01 februari 2022

Blood Red Moon

Blood Red Moon

Geschreven door: Cis van Looy

Uitgebracht door: eigen beheer

Blood Red Moon Blood Red Moon Roots 4 Blood Red Moon – Blood Red Moon Written in Music https://writteninmusic.com

Enkele decennia geleden werd me in de Banana Peel in Ruiselede, Mose Allison Sings toegestopt, een cadeautje van Erik Carrette, destijds de bezieler van de in 1966 opgerichte Bluesclub in Ruiselede. Daar vond ik, eveneens op vinyl, een heruitgave van Hesitation Blues van Dave Van Ronk. Die legendarische New Yorkse muzikant maakte met zijn door ragtime beïnvloedde   banjo en gitaarspel in de jaren zestig  een niet te onderschatten indruk op de jonge Dylan, Joni Mitchell en talloze anderen die in Greenwich Village verzeilden. Ronks favorieten situeren zich in de jazzscene en bij de pioniers van de pre-war blues. Voor mij ligt een titelloos schijfje van Blood Red Moon van een duo uit Antwerpen dat zijn naam aan een Van Ronk song ontleende.

Dat is wellicht geen toeval, Ludo Beckers, die hier zang en harmonicaspel verzorgt, maakte destijds deel uit van The Zoots en The Sultans. Bluesbands van Gerald Rijlant die vanuit de Banana Peel opereerden. Nadien figureerde ‘Lazy Lew’ bij Medford Slim Band en Riddin’ & Bones, en  trok bovendien op met Calvin Jackson in de studio en op het podium.

Na een lange stilte vond de veteraan die een gevarieerd muzikaal parcours aflegde een geschikte compagnon de route in het Antwerpse. De in plaatselijke jazzkringen gesignaleerde Dirk Poel zorgt naast vocale bijdragen voor verfijnde akoestische snarenspinsels.

Vanaf het van Josh White afkomstige One Meat Ball wordt uitvoerig door het grote blues- en jazzboek gebladerd vanaf Fats Waller’s Ain’t Misbehavin’, de countryblues van Willie Brown’s Mississippi in een meeslepende instrumental naar een pittig Up A Lazy River. De rondvaart leidt van de machtige rivier in het Diepe Zuiden naar de Schelde met een op Masters Of War gebaseerde vertaling van de betreurde Vlaamse troubadour Wannes Van de Velde. Zo komt ook Dylan aan bod, in dit fijne eerbetoon.

Wannes eerde ooit die andere Vlaamse grootmeester Louis Paul Boon met Boontje, die ode wordt hier naar een melancholisch jazzy woordeloos epos getransformeerd. Het Vlaamse icoon Louis Neefs werd evenmin vergeten en krijgt een bluesy uitvoering van Wat een Leven, destijds door Rocco Granata aangeleverd.

See That My Grave Is Kept Clean van Blind Lemon Jefferson gaat uit naar RL Burnside en Calvin Jackson, blueslui die geflankeerd werden door Beckers’ harmonica escapades tijdens uitgebreide Europese passages.

Na Alabama Song van Brecht & Weill snijdt het duo God Bless The Child aan, een intimistische interpretatie van de onlosmakelijk met Billie Holiday verbonden klassieker. Zo gaat het nog even verder, na een energieke instrumental van John Loudermilk waarbij Beckers en Poel de registers nog eens opentrekken is het ‘mountain time’ met naar Doc Watson lonkende lonkende picking in Deep River Blues en vervolgens een onvermijdelijk tussenstop in New Orleans met Sweet Substitute van Jelly Roll Morton.

Uiteindelijk belanden we terug New York via een tussenstop in de buurt van Antwerpen met  Mijn Grootmoeder Was van den Doel, weerom Van De Velde werk in een instrumentale versie en uit een herdenkingsconcert voor Wannes in 2018 geplukt. Sunday Street en de titelsong,  de twee van Ronk nummers die we in het bonusluik aantreffen, zijn afkomstig van een club concert in de Antwerpse thuishaven en sluiten dit voortreffelijke werkstuk af.

 



  1. One Meatball
  2. Ain't Misbehavin'
  3. Mississippi
  4. Oorlogsgeleerden
  5. Up a lazy River
  6. Death Have No Mercy
  7. Boontje
  8. See That My Grave Is Kept Clean
  9. Wat een Leven
  10. Alabama Song
  11. Windy and Warm
  12. Deep River Blues
  13. Sweet Substitute
  14. Mijn Grootmoeder Was van den Doel
  15. Sunday Street
  16. Blood Red Moon