Schots. Maar scheef zijn ze allang niet meer. Biffy Clyro is vanuit de post hardcore ‘underground’ naar boven geklauterd en is zeker in het Verenigd Koninkrijk al een stadionrockband. En zoals elke megaband wel een keer doet, vergaloppeert het immer slechts in spijkerbroek spelende trio zich nu aan een dubbelalbum.

Echt goede dubbelalbums. Wie ze weet, mag ze noemen. In de muziekgeschiedenis zijn er niet zo heel veel geweest die vier plaatkanten of twee cd’s aaneengesloten toptracks afleverden. Opposites is er ook weer zo eentje waarvan je zou willen dat er wat overbodig vet vanaf gesneden zou zijn. Ook al vertellen de twee albumkanten (die overigens samen prima op één schijfje hadden gepast) elk een verhaal. Sterker nog, dat het allemaal wel wat veel is, heeft de band ook wel gerealiseerd. Er is ook een 14 tracks tellende enkele versie verschenen. Wie echter door het dubbelalbum heen skipt op zoek naar de échte blijvertjes, zal zeker constateren dat die tracks van uitermate hoog niveau zijn en realiseren dat Opposites daardoor voor een dubbelalbum nog precies aan de goede kant van de streep blijft.

Biffy Clyro heeft duidelijk een STATEMENT willen maken op dit zesde studioalbum. Met hoofdletters ja, want het ligt er dik bovenop. Artistiek verantwoorde cover van conceptalbumvormgever bij uitstek Storm Thorgerson. Albumzijdes die elk hun eigen titel (respectievelijk The Sand At The Core Of Our Bones en The Land At The End Of Our Toes) hebben. Je zou dan eigenlijk niet in liedjes moeten denken, maar of het verhaal van begin tot eind (inclusief de minder tot de verbeelding sprekende tracks) klopt. En dat doet het op zich wel. De eerste schijf draait vooral om de manier waarop omgegaan moest worden met de drankverslaving van drummer Ben Johnson. Dat levert emotionele nummers als The Fog, Biblical en eerste single Black Chandelier. Tracks waarin de donkere kant van het (rocksterren)bestaan wordt uitgediept. “It could’ve been a wonderful year. Instead we might not make it to the end”, zo klinkt het in het ondanks het thema behoorlijk poppy Biblical. De triomfen die de band vierde door in thuisland voor de grootste mogelijke massa’s te staan, werden teniet gedaan door de interne problemen. Zoals zo veel enorm succesvolle rocksterren bezingen hoe rot het is om een enorm succesvolle rockster te zijn, pakt ook Biffy Clyro er een albumkant over door en het gaat ze goed af. Schijf één is dan ook verreweg het sterkst.

De tweede schijf draait inhoudelijk juist om de positieve toekomst. Problemen opgelost, vol richting een succesvolle en mooie horizon met zijn allen. En daar gaat Opposites muzikaal helaas een beetje de mist in. Want hoewel de teksten overduidelijk een andere insteek hebben, blijft de toon muzikaal in exact dezelfde lijn liggen. Waardoor er op het eerste gehoor (zeker voor een niet-Engelstalig publiek) dus geen overduidelijk onderscheid is tussen het meer duistere en beschouwende eerste deel en het positief ingestoken tweede. Neemt niet weg dat er en aantal puike meezingers op staan (Stingin’ Belle, Spanish Radio) die komende zomer tot aan de achterste voedseltentjes op de grote festivalweides weerklank zullen gaan vinden. Van die direct binnenkomende en catchy tracks waar menig andere rockband een rechterarm voor over hebben.

Opposites is dus zeker niet het artistieke STATEMENT geworden dat je op basis van hoe het gepresenteerd wordt zou vermoeden. Daarvoor schiet het geboden materiaal over de hele linie net te kort. Het maakt ook dat deze zesde cd van het Schotse combo waarschijnlijk niet de deur naar een megapubliek zal gaan openen en het vooral de eigen fans zijn die het hart er aan gaan ophalen. Die deur zal waarschijnlijk gewoon geopend gaan worden door nog veel meer op te treden, want op het podium is de band een alles en iedereen omverblazende orkaan. De tracks op Opposites zijn dan ook doorgans erg geschikt voor de weidse podiumervaringen op festivals en in stadions. De band sluit dit jaar de immense Reading en Leeds festivals in Engeland af en zullen ongetwijfeld ook op een Nederlands festival (in de middag, waarschijnlijk) staan. Maar dat neemt niet weg dat de uitschieters op Opposites (naast de genoemde tracks ook The Thaw, Sounds Like Balloons, Trumpet Or Tap en Woo Woo) ook gewoon in de studioversies ook echt van een dusdanige klasse zijn, dat ze al voorzichtig met potlood als ‘rockklassieker’ in de boeken genoteerd kunnen worden. En da’s in het geheel niet gek.

Biffy Clyro – Opposites

The Sand At The Core Of Our Bones

1. Different People
2. Black Chandelier
3. Sounds Like Balloons
4. Opposite
5. The Joke’s On Us
6. Biblical
7. A Girl And His Cat
8. The Fog
9. Little Hospitals
10. The Thaw

The Land At The End Of Our Toes

1. Stingin’ Belle
2. Modern Magic Formula
3. Spanish Radio
4. Victory Over The Sun
5. Pocket
6. Trumpet Or Tap
7. Skylight
8. Accident Without Emergency
9. Woo Woo
10. Picture A Knife Fight