Overheerlijke rootsrock die om zomer schreeuwt. Dat zou een prima omschrijving kunnen zijn van de muziek op Simplify, het nieuwe album van de Amerikaan Ben Arnold. Een extra woord om de omschrijving compleet te maken is ‘soulvol’. Hoewel de muziek op het album totaal niet in dat genre past, het heeft wel erg veel soul. Zou het van chocolade zijn, dan was het 100% puur!

De vergelijking die bij het beluisteren van Simplify als eerste opkomt is die met Randy Newman. Dat komt onder meer door de stem, hoewel die van Ben Arnold toch wel wat rauwer is. Zijn muziek rock daarnaast ook wat meer, maar gelijkenissen zijn er toch absoluut. Door de combi van de stem en het swingende geluid komt ook een kleine vergelijking op met het eerste soloalbum van Ronnie Wood (I’ve Got My Own Album To Do, uit 1974). Nog een derde naam die door de aanwezigheid van de toetsen regelmatig opkomt: A.J. Croce. Vooral het veel aanwezige orgeltje zorgt – in combinatie met de stem – voor die eerdergenoemde hoeveelheid soul. Wie Ben Arnold nog niet kent, maar inmiddels wel benieuwd is naar zijn stem, luister hieronder maar eens naar een nummer van een eerder album.

Simpify swingt enorm, het album past daarmee goed bij de lekkere warme dagen die we de laatste tijd hebben. Het is een verrassende, meer dan aangename mix van uptempo nummers en ballads. Het telt tien nummers van eigen hand en één cover. Dat is afsluiter Watching The Wheels van John Lennon, hier waanzinnig overtuigend, meeslepend en mooi gebracht. Het album begint wel in een hele andere energie, met de swingende shuffle Depend On Love, een nummer met een heerlijke mondharmonica.

En dat doet Arnold dus erg knap: een samenhangend geheel maken van elf nummers die allemaal verschillen in energie, in tempo en in sfeer. Of het nou de lekkere soulvolle en funky titeltrack is of de door country beïnvloede rocker Upstate New York Whiteout, het gaat allemaal goed samen. Het klinkt zelfs zo lekker, dat het nog lang gaat duren voor dit zevende album van de muzikant uit Philadelphia uit de wisselaar verdwenen zal zijn.

Hoewel Ben Arnold in Europa nog niet een erg grote naam is, met grote namen heeft hij wereldwijd wel vaak het podium gedeeld: denk aan artiesten als Ryan Adams, David Gray, Ben Folds, Lucinda Williams, Ron Sexsmith, Townes Van Zandt en ‘vergelijkend waar’ Randy Newman. Als je Arnold niet kent, maar deze namen spreken je aan, dan doe je er goed aan ook eens naar Simplify te luisteren. Dat ‘eens’ wordt ‘vaker’, zeker weten.

Ben Arnold zit inmiddels al zo’n vijftien jaren in het vak. Toch is hij een muzikant die waarschijnlijk nooit de roem zal krijgen die hij met zijn muziek verdient. Dat is misschien sneu voor Arnold zelf, toch is het als je het goed bekijkt veel erger voor de mensen die zeggen van lekkere rootsrock te houden, maar hem niet kennen. Als je zo iemand bent, maar je laat Simplify aan je voorbij gaan, dan doe je jezelf echt tekort.

De roem krijgt Ben Arnold misschien niet genoeg, de waardering van WiM des te meer: een terecht ‘Album van het Moment’!