Bas Jan
Back to the Swamp
Als je nou denkt, de bandnaam van experimenteel rockgezelschap Bas Jan klinkt wel erg Nederlands? Dat klopt! Ze zijn namelijk vernoemd naar de Nederlandse kunstenaar Bas Jan Adler, wie – nadat hij in 1975 van wal stak in Cape Cod, Amerika – nooit meer is terug gevonden, met een lege boot in Ierland als gevolg. Een mysterieus verhaal, dat zeker eens het inlezen waard is. Een beetje vreemd is ook deze band van de dames, waarbij viool, synthesizers, blazers en postpunk invloed met basgitaar en drums aan de basis liggen en speelse samenzang het afmaakt.
Nieuwe worp Back to the Swamp laat hun rafelige garagerock wortels een beetje varen voor een strakker ingespeeld werkstuk, Dit betekent echter niet dat het experiment uit hun muziek is verdwenen. Sterker nog, er is een grotere hang naar het mystieke voor in de plaats gekomen. Opener At the Counter schiet uit de startblokken met syntheziers en beats die eerder doen denken aan een rave, met teksten die vooral benadrukken dat we gewoon moeten leven, alsof er niets te verliezen is. Die positieve drive wordt resoluut doorgezet op No More Swamp: “No More Swamp: It used to be, but now it’s not what I want” als mantra tegen het verdrinken en ervoor kiezen om eindelijk verantwoordelijkheid te nemen. Elders op het album is er vooral ruimte voor reflectie en bezinning – vol dromerige herinneringen, schaduwen, maar ook verlangen.
Muzikaal zijn de bewandelde paden een stuk ondoorgrondelijker. De ritmesectie van basgitaar, drums en beats cirkelt eigenlijk altijd rond. Alsof ze willen zeggen: het leven is niet lineair, maar gaat steeds in rondjes. Synthpunk invloeden van bands als ESG en Pylon zijn hierbij duidelijk te horen in de gedrevenheid. Op de meer dromerig reflectieve stukken is er ook wel ruimte voor jazzy blazers, herhalende krautrock en monotone ambient klanken. Door de nauw met elkaar verweven samenzang, ontstaat er soms ook wel een soort mantra. Die viool is tot slot altijd een vreemde eend, want soms zeer bepalend voor die energieke drive en andere keren weer een zeer donkere sfeer toevoegend. Alles bij elkaar resulteert het in een licht bevreemdend album, met een flinke dosis speelsheid, gedreven energie en een lekker donker randje.