Astral Swans
Astral Swans
Astral Swans is het project van de Canadese songwriter en multi-instrumentalist Matthew Swann. Projectleider betekent in dit geval zeker niet solo-artiest. Voor dit album heeft hij op elke track weer verschillende muzikanten opgetrommeld. Naast bas(-gitaar), drums en gitaar zijn er ook minder gebruikelijke instrumenten te horen als saxofoon, mellotron, strijkers en synthesizers. Bijzonder, zeker omdat in het begin nog lijkt dat de luisteraar te maken krijgt met een zomerse en folky ode aan 60’s/70’s psychedelica en country. Dit klopt wel, die onbezorgde sfeer wordt des te meer versterkt door de vele duetten die dit album kent. Toch is er stiekem ook een hang naar dissonantie, chaos en onvoorspelbaarheid. Dit steekt de kop op waar je het niet verwacht.
Maar zoals hierboven al gezegd, is dit voornamelijk het album van de duetten. De drie openingsnummers behoren tot het visitekaartje van Julie Doiron. Als zij al een visitekaartje nodig heeft natuurlijk, voor hen die haar kennen uit Canadese cultrockband Eric’s Trip of bijvoorbeeld de twee Lost Wisdom albums met Mount Eerie. Zwoel, zomers en onbezorgd is haar zang, met een zekere triestheid en een tikje verlangen gezongen. Waar die zwoelheid nog eens extra versterkt wordt door het nachtclub jazz-achtige Flood. Waar vooral opvalt is dat zij de lagere stem heeft in vergelijking met Matthew Swan. Na dit openingstrio komt ze nog één keertje terug voor een cover van Cat Power haar Cross Bones Style, dat een verrassend elektronisch jasje krijgt, maar toch de folky sfeer behoudt die de rest van dit album ook heeft. Dan is het tijd voor anderen om hun stem te laten horen. Zoals Laura Leif op het etherisch zwevende Sympathy for the Stupid. Carol Sweet komt dan weer verrassend warm uit de hoek in de soul van I Was Wake.
Die vocalen houden de illusie van onbezorgdheid en zomerse folk er goed in dus, maar zoals al gezegd is er muzikaal wel wat meer aan de hand. Waarom duikt er op Sympathy For The Stupid opeens een zwaar overstuurde gitaarsolo op waar ‘ie niet hoort? Breekt de kauwgomballen-pop van The Wind in a Mindless Universe totaal met de rest van het album? Vervolgens flirt More Nothing Than Something met shoegaze, dat zag je ook niet aankomen. Maar de grootste verrassing komt bij de afsluiter die ontaardt in wilde improvisatie-chaos en dan is het opeens klaar. Huh? Op deze manier houdt Astral Swans een ogenschijnlijk kabbelend album vol country, folk, etherische sferen en psychedelica verrassend spannend. Tof hoor!
