Op het moment dat de coldwave begin jaren negentig in Duitsland haar vruchten plukt, haakt het uit Hamburg afkomstige Xmal Deutschland af. De gothic postpunkers hebben zich jarenlang als vaandeldragers ingezet, maar blijven voor altijd in de schaduw van Siouxsie and the Banshees opereren. Dit stigma drukt vooral sterk op frontvrouw Anja Huwe die de artiestenonzekerheid vaarwel zegt en zich bijna onzichtbaar op de rave scene en haar kleurrijke schilderijen richt.

Het is een kwestie van overleven, zeker als ze vanwege een levensbedreigende kwaal ook nog een jaar geïsoleerd van de buitenwereld gekluisterd in een ziekenhuisbed doorbrengt. Een roerige tijd, in een interview van tien jaar geleden blikt ze hierop terug, al blijft ze vaag over dit lichamelijke ongemak. Het is verder dan ook niet van belang, op Codes presenteert ze zich als een herboren ervaren volwassen vrouw, maar ook als een sterfelijk onzeker persoon.

Toch is Codes zeker geen vervolgstap van het Xmal Deutschland avontuur, daarvoor is er de afgelopen vijfendertig jaar teveel gebeurt. Het is goede vriendin Mona Mur die ze al uit de vroegere anarchistische punkjaren kent die haar motiveert om haar trauma’s therapeutisch van zich af te schrijven. Ook voormalig bandmaatje Manuela Rickers leent haar gitaardiensten uit om dit project in de juiste setting in de juiste banen te leiden.

Codes is echter het verhaal van Anja Huwe, waarbij ze zich laat inspireren door de dagboeken van partizaan Moshe Shnitzki, die als ondergedoken kluizenaar tijdens de tweede wereldoorlog in de bossen van Wit Rusland probeert te overleven. In het geval van Anja Huwe staat dit parallel aan het hemelse paradijs, de eeuwige rust, het schimmige doolhof van het hiernamaals. Hideaway, schuilend op een bedje van wegzwevende futuristische krautwolken.

Het traag melancholische Skuggornas duikt direct de diepte in en heeft raakvlakken met het laat treurende Japan werk waarbij David Sylvian zich voor zijn solo overstap prepareert. Voor Anja Huwe is het de duistere onzekere glans die over haar leven hangt, balancerend op een strak gesponnen zijde draadje, de dood als nachtelijke metgezel. Sleep with One Eye Open, om het ochtendlicht telkens opnieuw te ervaren, te voelen, te ademen. De nachtelijke onrust gevoed door electric body music. Het is tevens de definitieve afsluiting van het Xmal Deutschland verhaal, een pure noodzaak om het bestaan opnieuw op te pakken. Anja Huwe in de rol van ervaren wijsheid deskundige, getekend door het leven.

Rabenschwarz is de bewustwording dat geen enkele zekerheid zeker is. Het heeft de No Future attitude van het vroege Xmal Deutschland punkwerk. Alleen houden we hier aan die onbereikbare dromen vast welke de dagelijkse gang van zaken verstoren. De toekomst is slechts relatief, een vooruitgeschoven begrip zonder zeggingskracht. Als de wereld zich niet druk om het individu maakt, dan moet je zelf ten strijde trekken.

Rabenschwarz is een exorcistische geesten verdrijvende dancetrack, waarbij ze haar deejay verleden volledig uitbeent. Een clubklassieker in wording. Pariah, de vervreemding van je eigen lichaam, de paranoïde kortsluiting in je gedachtegang en ook naar die zwarte bladzijdes en fragiele broosheid te herleiden. De slopende gekte heerst, Anja Huwe kruipt als een gekwelde motvlinder uit haar cocon. Voor altijd veranderd, voor altijd getekend. In datzelfde surrealistische waanbeeld bijt Exit zich vast. Wanhopig, onzeker, eenzaam, onheilspellend, beangstigend.

Overleven volgens je eigen principes. O Wald bouwt kansen op, biedt mogelijkheden, opent geheime deuren. Door de luchtige Eurohouse beats schept het een vleugje positiviteit in de grijsheid. We dansen nog steeds om te vergeten, we dansen om onze woede te kanaliseren, we dansen om de nachten te overleven. Living in the Forest staat voor het individualisme, de vrijheid van het niets, het bedrog van de saamhorigheid.

Slechts het flikkerende discolicht doorbreekt de duisternis, uiteindelijk trotseer je toch weer alleen de maatschappij. Zwischenwelt, het schemergebied tussen hemel en aarde, de zekerheid van de dood, de onzekerheid van het leven. Eigenlijk zonde dat Codes gelijktijdig met de Xmal Deutschland verzamelaar het licht ziet en dat hierdoor vooral de aandacht naar die alternatieve cultband uitgaat.