Ane Brun heeft wat te vieren: dit jaar zit de zangeres namelijk 10 jaar in ‘het vak’. Dat leverde de fans eerder dit jaar al de dubbelaar Songs 2003-2013 op, nu verwent de Noorse singer-songwriter ons met nóg een dubbelaar, met de titel Rarities. Het album telt 20 nummers, allemaal bijzonder. Het gaat namelijk om nummers die nooit eerder op een cd van haar hebben gestaan, die alleen te horen waren als bijvoorbeeld b-kant, bonustrack of op een soundtrack.

Het is een prachtige verzameling geworden. Met – heel typisch voor Brun – verschillende nummers die je vooraf niet 1-2-3 zou verwachten van haar. Maar áls je ze dan hoort, dan wordt meteen duidelijk dat ze ze helemaal eigen heeft gemaakt. Dan past het nummer ineens perfect bij haar. Daar is ze zo ontzettend goed in.

Op de 1e schijf staan 11 akoestische nummers. Twee daarvan zijn geschreven door Brun zelf, de andere nummers zijn covers en een traditional. Stuk voor stuk zijn het nummers die ongelooflijk goed bij haar kenmerkende stem blijken te passen. En ook bij de zangeres zelf, door die eigen draai die ze eraan heeft gegeven. Dat kan gevaarlijk zijn, je kunt een nummer zo natuurlijk enorm ‘verkrachten’. Niet Ane Brun, zo wordt duidelijk op bijvoorbeeld het nummer Ain’t No Cure For Love van Leonard Cohen, van zijn album I’m Your Man. De versie van Brun verschilt erg van het origineel, wat alleen al logisch is, als je de stemmen vergelijkt. Toch is ook de compositie flink onder handen genomen. En toch, toch is het origineel er wel uit te halen. Dat geldt ook voor It’s Alright (Baby’s Coming Back) van Annie Lennox en David Stewart. Typische voorbeelden van nummers die je totaal niet zou verwachten bij Ane Brun, als je denkt aan het origineel. Maar luister maar eens, in haar versies zijn het haar eigen nummers geworden.

Als je de cover van Orphan Child naast het origineel van Gillian Welch legt, dan hoor je ook nog eens heel duidelijk wat nou het verschil is tussen americana en scandicana. Ander mooi voorbeeld daarvan is Tragedy van Rodney Crowell en Emmylou Harris. En hoe mooi die nummers ook zijn als origineel, Brun heeft met haar versies dus bijna nieuwe nummers gemaakt, die op hun eigen manier net zo prachtig zijn. Sterker, een nummer als Halo is in deze nieuwe versie, door de puurheid, nog mooier dan het origineel. Een grote kunst, die de zangeres al eerder bewees onder de knie te hebben.

Ook de 2e schijf kent covers, zoals She Belongs To Me van Bob Dylan en Jóga van Björk. En wat te denken van het nummer Crawfish, ooit door Elvis gezongen in de film King Creole. Een bijzondere keuze, een bijzondere cover. Bijzonder geslaagd! Belangrijkste verschil met de 1e schijf is dat deze nummers minder kaal zijn, meer productie kennen. Dat maakt de kwaliteit ervan niet meer of minder. Sterker, je zou je bijna gaan afvragen hoe deze nummers ‘uitgekleed’ zouden klinken en hoe die eerste schijf met meer productie zou klinken. Dat is het bijzondere van Ane Brun: ze kan een nummer op veel manieren anders laten klinken, waarbij elke versie toch prachtig is. De 20 bijzondere versies op Rarities maken het tot een prachtig album.

We mogen hopen dat Ane Brun snel weer wat te vieren heeft. Als ze dat dan maar weer doet door een mooi album uit te brengen. En misschien met nog wat extra optredens, want die in Paradiso en Paard van Troje waren in ‘no time’ uitverkocht. We want more!

Tracklisting Rarities:

Disc1

1. All My Tears
2. Halo (met Linnea Olsson)
3. Daring To Love
4. From Me To You
5. Tragedy
6. Ain’t No Cure For Love
7. Orphan Girl
8. 1 Thing
9. If I Had A Ribbon Bow
10. It’s Alright (Baby’s Coming Back)
11. Oh Love [Piano Version]

Disc2

1. The Opening (met Fleshquartet)
2. Jóga [Live at the Polar Music Prize 2010]
3. Falling Down
4. Virvelvind
5. Fly On The Windscreen (met Vince Clarke)
6. Humming One Of Your Songs (2013)
7. Crawfish (met Club Killers)
8. Petrified Forest Road
9. She Belongs To Me