Alex Williams
Waging Peace

Als de gitaartandem het openingsnummer No Reservations op gang trekt dwalen de gedachten meteen af naar Lynurd Skynyrd met een identieke rockende ondertoon brengt Alex Williams zijn statement dat in een onmiskenbaar naar de outlaw country lonkende soundtrack. Bovendien vertoont het bariton timbre sterke gelijkenissen met Waylon Jennings en Cash. In het zog van generatiegenoten zoals Chris Stapleton en Sturgill Simpson komt Williams nu vijf jaar na het debuut Better Than Myself aanzetten met een tweede langspeler.
Waging Peace leunt ook thematisch sterk aan bij het oeuvre van illustere countrylui, de nimmer aflatende strijd tussen goed en kwaad loopt als een rode draad doorheen de verhalen vanuit het oogpunt van een muzikant veroordeeld tot een eeuwig leven on the road.
Of die verhalen nu voorbij razen door striemend snarenwerk van Williams en Noah Thomasson aangedreven rockers met echo’s van Allman Brothers,Lynyrd Skynyrd of de picking van Jerry Reed. De snarenvreter kunnen op ondersteuning van Ryan Fox en Coty Leftingwell rekenen. Er zijn gereputeerde gastmuzikanten zoals toetsenman Gordon Mote, Dan Dugmore op pedal steel en Mickey Raphael, de harmonicaman van Willie Nelson zat mee aan de schrijftafel en dat leverde The Best Thing op een country slijper, die dicht in de buurt van George Jones komt, het melancholische The Struggle gaat meer in de richting van Nelson.
“One hand on the wheel one foot in the grave”, zingt Williams in Old Before My Time zelfs in zo’n lichtvoetige two-stepper met uitgeknauwde twang duikt die realistische visie op. Enkele songs werden met hulp van Mando Saenz gecomponeerd en ook countryman Tennessee Jet duikt op in de songcredits.
Sleutelnummer en titeltrack Waging Peace verwijst naar de ogenschijnlijk onomkeerbare gebeurtenissen die de wereld treffen, galmende gitaren ondersteunen Williams’ woorden die tijdens de pandemie opwelden en een optimistische visie weerspiegelen met ruimte voor een uitweg en hoop op wereldvrede. Als de pedalsteel erbij komt in The Vice levert dat prachtige momenten op in combinatie met oplopende gitaarlijnen in de sterke afsluiter van een met onvervalste outlawcountry gevulde langspeler.