Als je in de Mississippi Delta opgroeit wordt je onvermijdelijk geconfronteerd met de bronnen van de Amerikaanse muziek. Voor een muzikant blijft dat een onuitputbare inspiratiebron. Afton Wolfe zag het levenslicht in McComb en groeide op in Meridian, de stad van countryman Jimmie Rodgers. In Hattiesburg, waar de rock’n roll  in 1936 ontkiemde als het gospelduo The Graves Brothers met pianist Cooney Vaughan The Mississippi Jook Band opzetten, twee decennia voor de ritmische muziekstijl vanuit Memphis door Sun Records de wereld werd ingestuurd. In die stad ontwikkelde Wolf zijn muzikale vaardigheden in combinatie met  uitstapjes naar New Orleans waarbij hij de jazz, cajun en zydeco uit Louisiana absorbeerde en vermengt met blues en gospel.

Die invloeden hoor je nu op Kings For Sale, Wolfe’s tweede langspeler die met uitmuntend muzikaal volk uit Mississippi en Tennessee in Afton’s nieuwe thuishaven, Nashville, werd opgenomen. De productie was in handen van Oz Fritz, die eerder aan de knoppen zat op studiosessies van Bill Laswell maar ook met Tom Waits en recent nog met Leif Vollebeck samenwerkte.

Het rauwe stemtimbre van Wolfe vertoont overigens onmiskenbare gelijkenissen met Waits markante zang. Het met kabbelende piano van de alomtegenwoordige Ben Babylon en zwoele sax gekleurde Paper Piano, een op viool, pedalsteel en percussie opgebouwde Carpenter maar bovenal de New Orleans blues van Dirty Girl  komt opvallend dicht bij de benadering van de geniale brombeer.

Wolfe begeleidt zich met gitaar, meestal een akoestisch exemplaar. De wat neerslachtige ballade About My Falling  kleurt hij met xylofoon en ukelele, de combinatie met delicaat blazerswerk mondt uit in een bijzonder fijne passage. Die fel contrasteert met het op een chaotische vervormde snarenbrij geënte Cemetery Blues.

Wolfe gaat geenszins de ‘moeilijke onderwerpen’ het woekerende racisme in het Zuiden komt aan bod in het van Mike West afkomstige Mrs. Ernst’s Piano, een schrijnend verhaal over een blanke pianolerares die in problemen komt als ze les geeft aan zwarte buurtkinderen maar moedig doorzet. In een andere cover Fault Lines speelt Wolfe zelf piano.

Het in weemoedige gospel gedrenkte O’ Magnolia is een kritisch eerbetoon aan Mississippi, de tulpenboom, (Magnolia Grandiflora) het oorspronkelijke symbool dat na een referendum sinds eind vorig jaar terug de staatsvlag siert ten koste van de ondertussen fel gecontesteerde banier van de geconfedereerde staten die tijdens de onafhankelijkheidsstrijd opdook. Het is geen toeval dat Afton Wolfe zijn prachtige tijdloze muziekjes in eigen beheer uitbrengt op Grandiflora Records.