Fish
Raingods With Zippos (The Remasters)
In oktober start de afscheidstournee van Derek William Dick, beter bekend als Fish. Die afscheidstournee zal veel meer zijn dan een terugblik op zijn jaren als voorman van Marillion. En terecht, want al is zijn solowerk minder bekend dan het werk uit zijn Marillion-nalatenschap; je mag juist dat zeker niet over het hoofd zien. Om je geheugen op te frissen óf om je überhaupt voor het eerst kennis te laten maken met zijn solowerk, duikt Written In Music in de catalogus van de sympathieke Schot en bieden we je een beeld van de verschillende studio-albums van Fish. Je kon hier eerder al de recensies lezen van de EP A Parley With Angels, de albums Weltschmerz, A Feast Of Consequences, 13th Star, Field Of Crows en Fellini Days. Het is nu de beurt aan Raingods with Zippos.
In 1998 kwam de oorspronkelijke release van Raingods With Zippos uit. Een erg mooie kans voor het met name op metal gerichte label Roadrunner Records en Fish om hun samenwerking te beklinken: Fish had er zin in! En met hem ook zijn langjarige creatieve partner Mark Wilkinson. De relatie met Roadrunner Records was echter stroef en moeizaam. De begeleidende woorden van Fish vertellen daar meer over.
De kennismaking met de nieuwe nummer was voor Nederlandse luisteraars evenzeer mooi als wonderlijk. Radio 1 aan, een zender waar je Fish vrijwel nooit hoorde en opeens was daar, als mijn herinnering me niet in de steek laat, Tilted Cross. Een prachtig en verstild nummer dat je door de zang al helemaal trekt en dat ook in zijn kleinheid aantrekkingskracht heeft. Wanneer je je bedenkt dat het gaat over landmijnen in Bosnië, Fish heeft veel slagvelden bezocht tijdens zijn loopbaan, kan het nummer zo maar harder binnen komen. Met niet alleen fraaie zang van Fish maar ook van Elizabeth Troy Antwi. Misschien wel een van de mooiste stemmen met wie Fish ooit samen zong.
Het album trapte echter af met het verfijnde toetsenspel van Mickey Simmonds, terug bij Fish in een intro dat je zowat op het verkeerde been zette. Je zou zomaar een lang uitgesponnen ballad verwachten en opeens verandert dat intro in een uitbarsting van de band. De muziek begeleidt het gevoel van Tumbledown geweldig. Tekst en muziek sluiten op elkaar aan en dat maakt het tot een fijn rocky en swingend nummer.
Daarna volgt het nog meer rockende en tegelijkertijd poppy Mission Statement dat tot stand is gekomen met samenwerking met onder meer Rick Astley. Niet moeilijk voor te stellen hoe dit live kan knallen, tegelijkertijd, Fish heeft het niet opgenomen op de live-schijf van deze set.
Het is een album dat een aantal mooie ballads of nummers met een ballade-achtige opbouw kent. Je las al over Tilted Cross. Incomplete en Rites Of Passage zijn de twee andere. Beide zijn erg mooi en beschrijven twee verschillende belevingen van een relatie. Het gevoel dat alles anders was dan het ooit was, dat je je in je relatie incompleet voelt. Of de relatie incompleet. Met de huwelijkssituatie van Fish die destijds niet al te rooskleurig was, kun je je er misschien iets bij voorstellen. Het laatste nummer liet Fish zijn echtgenote in de studio horen. Dat had de nodige impact op hen allebei.
Die ballads vind je, net als de cover van Faith Healer, een cover van Alex Harvey in het eerste deel van het album. Het tweede deel, Plague Of Ghosts, bestaat uit zes delen en is één fantastische progressieve suite. Old Haunts, Digging Deep, Chocolate Frogs, Waving At Stars, Raingods Dancing, Wake-up Call (Make It Happen) zijn die zes delen en het is een mooi en bijzonder muzikaal lunapark waarin Fish zich niet laat inperken door oude songstructuren en klanken en zich juist muzikaal laat uitdagen.
Mark Daghorn en Tony Turrell die samen The Positive Light vormden en die eerder al met Marillion een remix van This Strange Engine maakten, vroegen Fish om op een nummer van hen te zingen en uiteindelijk werd de samenwerking dus heel anders. Met uiteindelijk ook Tony dus vaker als toetsenist bij Fish. Niet alleen een geslaagde samenwerking hier dus, ook naar de toekomst toe werd een basis voor -gedeeltelijke- verdere samenwerking gelegd.
Fish schrijft in zijn begeleidende woorden over schrijfsessies in Chateau Marouatte in Frankrijk die ook leidden tot een aantal nummers op het album of erbij horend en die we in deze set terugvinden. Die vind je dus met name op het eerste deel van het album of op de derde schijf (Mr. Buttons, Chasing Miss Pretty) en, ja, daar leerde hij dus ook Liz Antwi kennen.
Vanzelfsprekend is deze release uit The Remasters-reeks weer buitengewoon goed verzorgd. Het geluid zoals op al deze heruitgaven neergezet door Calum Malcolm en het prachtige artwork van Mark Wilkinson dat zijn aandacht terecht verdient. Qua muziek, het tweede schijfje met fraaie demo’s van Plague Of Ghosts, ook in de oorspronkelijke opzet All These Christs telt niet veel nummers, maar gegeven de lengte van de epische tracks is dat niet vreemd.
Het laatste schijfje van de set is ook nog eens zeer fraai. Niet alleen de al eerder genoemde nummers, ook een prachtige akoestische demo van Incomplete, prachtige akoestische nummers uit Haddington en heerlijke live uitvoeringen van nummers van het album uit de Verenigde Staten, met een zeer sterke maar ook rauwe uitvoering van Plague Of Ghosts opgedragen aan Fish’s voormalige drummer Kevin Wilkinson die in 1999 uit het leven stapte. De inleiding van Fish over hoe het nummer tot stand kwam, laat nog eens horen hoe zeer Fish ook bekend is met de donkere kanten van het leven.
Met een keur aan muzikanten werd het album destijds opgenomen, met opnieuw Steven Wilson, deze keer niet in de rol van producer, maar wel op gitaar naast ook Til Paulman, Phil Grieve, Robin Boult en Bruce Watson op gitaar, Mickey Simmonds en Tony Turrell op toetsen, Dave Stewart op drums, Steve Vantsis op bas en Elizabeth Troy Antwi, Nicola en Tony King op (achtergrond-)zang, Mark Daghorn programmering, Davey Crichton op viool en Dave Haswell op percussie. De productie van het oorspronkelijke album lag bij Elliot Ness. De remaster werd verzorgd door Calum Malcolm.
Raingods With Zippos laat ons Fish horen die na Sunsets On Empire weliswaar weer samenwerkte met Steven Wilson maar nu in een andere rol. Het album is gevarieerd en begint ontspannen en meer poppy dan de doorgewinterde progliefhebber zal willen horen van één van zijn helden, maar in feite zijn de wat meer poppy nummers zeker niet minder mooi. Het getuigt misschien van rigiditeit naar Fish toe, conservatisme misschien wel, om het eerste deel van het album af te doen als het mindere deel van het album. Je zou de muzikanten de kost niet willen geven die nooit een nummer als Tilted Cross of Incomplete kunnen schrijven. Toegegeven, Plague Of Ghosts is de prijssuite van het album, maar juist in de variëteit bouwt het album keurig op. Dit is een meer dan overtuigende release uit de catalogus van de grote man!
Voor alle releases uit deze reeks geldt dat je ze niet in de detailhandel vindt. Wanneer je geïnteresseerd bent in aanschaf van de titels, ga dan naar www.fishmusic.eu. Daar vind je de meeste titels nog op voorraad. Suits en Sunsets On Empire komen opnieuw beschikbaar in een oplage van 1500 stuks.
