×

Recensie

Rock

17 februari 2019

Read in English

Fish

A Parley With Angels EP

Geschreven door: Marcel Hartenberg

Uitgebracht door: Chocolate Frog Records

A Parley With Angels EP Fish Rock 4.5 Fish – A Parley With Angels EP Written in Music https://writteninmusic.com

Vorig jaar (2018) was het alweer dertig jaar geleden dat Fish vaarwel zei tegen zijn bestaan als frontman van Marillion. En, hoewel hij de afgelopen jaren zijn muzikale erfenis uit die jaren eer brengt, middels tours waarin eerder Misplaced Childhood centraal stond en waar hij nu zelfs eer betoont aan Clutching At Straws, is het zijn eigen muziek, zijn solo carrière waar hij zijn ziel en zaligheid in legt. Hij doet dat met overtuiging en hij doet dat met recht. Zijn vorige album, A Feast Of Consequences, uit 2013, was een muzikaal hoogtepunt en nu, in 2018, blikt Fish met  deze EP vooruit op het komende dubbelalbum Weltschmerz.

Met de EP voorziet Fish in de aanloop naar de release van het album in de behoefte om al muziek daarvan te delen. Juist door de keuze te maken de muziek ook via de geëigende streaming kanalen aan te bieden, betekent dat meteen de mogelijkheid een breder publiek kennis te laten maken met juist zijn muziek. Hoewel er nog steeds mensen naar zijn concerten komen die verwachten een aaneenrijging van hits te krijgen als Kayleigh, Lavender en misschien wel Incommunicado, is zijn oeuvre veel meer omvattend dan enkel zijn werk met de band uit Aylesbury. Tien albums onder zijn eigen vlag en een elfde in de maak. En hier, de EP als vaandeldrager daarvan, als work in progress. En hoe klinkt Fish anno 2018?

Op de EP zien we naast Fish ook nu Robin Boult op gitaar, Steve Vantsis op bas en Foss Paterson op toetsen; de mannen met wie hij eerder al samenwerkte. Zowel op A Feast Of Consequences als daarvoor al. Achter de drumkit zit Dave Stewart. Hij speelde al eerder bij Fish, maar verdiende ook zijn sporen in de samenwerking met Deacon Blue, KT Tunstall, Camel en de Simple Minds. De achtergrondzang verzorgt Doris Brendel. Nu een solozangeres maar in 1991 was Doris nog zangeres van The Violet Hour, een eigenzinnige band met proginvloeden die destijds het voorprogramma van het Fish-loze Marillion mocht verzorgen. En hier zijn de twee in een eigen samenwerking samen. De stem van Doris wat rockier, wat gruiziger dan eerder die van Elizabeth Antwi. Liam Bradley verzorgt de percussie.

De EP kent drie nieuwe nummers die straks, naar alle waarschijnlijkheid, ook op Weltschmerz komen te staan. Openingsnummer is Man With A Stick, intrigerend als altijd, weeft Fish in deze tekst de beleving van ouder worden samen met verschillende beelden van mannen met een stok. Waar de eerste aanzet voortkomt uit het beeld van zijn ouder wordende vader, verhaalt Fish ook over de verschillende verschijningsvormen van mannen met een stok zoals je die in je leven kunt tegenkomen; de leraar met zijn aanwijsstok of het potlood waarmee hij tikt, de hengel waarmee je kunt vissen, de stok van de sergeant-majoor in het leger, de stok om op te leunen als we niet meer zelfstandig kunnen lopen. En dat in min of meer chronologische volgorde. Wanneer je je bedenkt dat je in je leven op enig moment van plaats wisselt met je ouders en dat ook jij uiteindelijk een man (of vrouw) leunend op een stok moet worden, vang je een belangrijk beeld van wat Fish aan beleving wil meegeven. Mooi voorzien van subtiele percussie en met mooie partijen van Foss Paterson op de toetsen, Doris in de achtergrond op zang en subtiele baslijnen van Steve Vantsis, is het een fraai openingsnummer.

Het prijsnummer van de EP is Waverley Steps. Dit is een nummer waarin Fish het aanvankelijk succesvolle leven van iemand beschrijft, zoekende naar antwoorden in zijn leven en tegelijkertijd kampend met zijn eigen donkere kanten en onzekerheden: een depressie op de loer, gekarakteriseerd in de vorm van de ‘black dog’ in het nummer. Met krachtige taal schetst Fish het verhaal van de hoofdpersoon. Een ontspoord huwelijk brengt de hoofdpersoon verder nog in donkere gedachten en zinsbegoochelingen van onbestemde aard: de depressie wint het als kameraad en uiteindelijk speelt het leven van de hoofdpersoon zich voor een belangrijk deel alleen nog maar af bij de stationstrappen van het Waverley Station in Edinburgh. Geschreven met als basis een waargebeurd verhaal en de notie dat in het Verenigd Koninkrijk veel jongemannen zich als gevolg van een depressie van het leven beroven. Een nummer dat zich in muzikaal en in tekstueel oogpunt mag meten met het beste dat Fish tot nog toe in zijn loopbaan maakte. Met een heerlijke blazerssectie (in een arrangement van Dave Milligan) en verschillende tempowisselingen en een prachtig strijkarrangement van Egbert Derix die trefzeker violen en cello in de muziek weet te weven: sfeerverhogend en buitengewoon smaakvol. Mikey Owers verzorgt de blaasinstrumenten, Alina-Lin Merx-Jong en Lara Meuleman spelen viool, Linda Custers de altviool en Tanja Derwahl cello. Subtiel geweven in het nummer: de stem van Doris. Het nummer is even zeer mooi als ontroerend; handelend over leed waar we soms gewoon aan voorbij gaan en dat we nog vaak, ook in Nederland, als taboe behandelen.

Little Man What Now?, met een titel ontleend aan Hans Fallada, is een prachtig beschouwend nummer over een man die zich aan zijn situatie wilt ontworstelen, terwijl hij tegelijkertijd met de situatie an sich worstelt. Een man die zijn teleurstellingen onder ogen ziet, zijn twijfels, zijn tekortkomingen en die tegelijkertijd daaraan wil ontkomen, als hij alleen maar al eens wist hoe. Een doorlopende worsteling tegen de achtergrond van wederom een fraai arrangement van Egbert Derix en gelardeerd met fraai saxofoonspel van David Jackson, de voormalige saxofonist van Van der Graaf Generator. Indrukwekkend en sfeervol met een mooie solo van Robin Boult. Als voorproefje van het dubbelalbum dragen de nieuwe nummers veel belofte in zich.

Maar Fish laat het daar niet bij. Op de EP horen we ook vier live nummers die vorig jaar tijdens de tour werden gespeeld en die tijdens de tour in oktober niet gespeeld gaan worden. Dat zijn Circle Line, State Of Mind, Emperors Song en Voyeur. Het zijn nummers van uiteenlopende albums die laten horen dat ook de solonummers van Fish de tand des tijds doorstaan: zowel State Of Mind als Voyeur zijn van zijn solodebuut, Emperors Song stamt van Suits uit 1994 en Circle Line stamt van zijn voorlaatste studio-album, 13 th Star (uit 2007). Een mooie mix van oudere en nieuwere nummers. Dat is sowieso de afdronk van de EP. Fish biedt met zijn vaste kern aan muzikanten, Steve Vantsis, Foss Paterson en Robin Boult een geslaagd voorproefje van het dubbelalbum waar hij zelf met bijzonder veel enthousiasme naar uit kijkt: Weltschmerz. In een wereld als deze waarin fake news aan de orde van de dag is, zijn kritische beschouwers, een groot goed. Zeker als zij hun beschouwingen brengen met sfeervolle, kwalitatief hoogstaande muziek en met teksten die je aan het denken zetten en die het alledaagse leven nog eens opnieuw onder je aandacht brengen. Wat een heerlijk vooruitzicht, een nieuwe langspeler van Derek William Dick. Voorlopig is het alvast genieten met deze EP. Sterk spul!

   

 



  1. Man With a Stick
  2. Waverly Steps
  3. Little Man What Now
  4. Circle Line
  5. State Of Mind
  6. Emperors Song
  7. Voyeur