De 31e editie van Jazz Middelheim sloot zondagavond 19 augustus af met ruim 20.000 bezoekers, dankzij de combinatie van de diversiteit en kwaliteit van het programma, het prachtige kader van Park den Brandt en de schitterende zomerse omstandigheden. Dit betekent meteen 4 recordedities op rij, met 17.000 in 2009, 18.000 in 2010, en 19.000 in 2011. Het vierdaags festival in Park Den Brandt kende twee uitverkochte avonden, op donderdag met Toots Thielemans en op zaterdag met Paolo Conte als headliner.

Festivaldirecteur Bertrand Flamang en KLARA willen het comfort en de kwaliteit van het festival ook in de komende edities blijven waarborgen. De organisatie anticipeerde ook gevat op het meest tropische weekend ooit. Een overdonderend succes en bron van jolijt waren de waterbenevelaars en waterbakken met kraantjes waar men gratis drinkwater kon tappen. Jazz Middelheim blijft ook een familiefestival, met vele ravottende kinderen in het park en de gewaardeerde kinderanimatie achter de tent. De festivalcatering bood het publiek opnieuw de keuze uit een lekker, gevarieerd en gezond aanbod, met een door het publiek zeer gesmaakte ‘veggie dag’ op donderdag.

Festivaldirecteur Bertrand Flamang noteerde al op de openingsdag enkele onvergetelijke hoogtepunten. Met zijn project ‘Night Of The Jazz Guitars’ speelde Larry Coryell na 30 jaar opnieuw samen met Philip Catherine die in duo voor enkele betoverende momenten zorgden. Saxofonist John Zorn, reeds lang vriend van het festival, pendelde met zijn vrienden Bill Laswell en Milford Graves inderhaast tussen New York en Park den Brandt om een zieke Ornette Coleman ‘in extremis’ te vervangen. Ze brachten niet alleen eigen nummers waarbij ze refereerden aan werk van Coleman, maar putten ook uit zijn oeuvre, telkens als hommage aan deze jazzgrootheid. Hun concert straalde zowel de intimiteit uit van een clubconcert als de grootsheid van een festivalconcert. Voor gitarist Larry Coryell was overigens nog een glansrol weggelegd toen hij als special guest werd uitgenodigd voor een korte improvisatie die hem nog méér deed uitblinken dan zijn set van eerder die avond. Na de wonderlijke ‘blend’ van hedendaagse jazz en barokmuziek door Eric Vloeimans & Holland Baroque Society op de tweede festivaldag schitterden Stefano Bollani & Hamilton de Holanda, voor Bertrand Flamang alvast één van de uitschieters. Festivalpeter Toots Thielemans slaagde er nog steeds in, om als 90-jarige begenadigde artiest, een langgerekte set met doorlopende emotionele momenten te brengen vol intimiteit en schoonheid, en in interactie met het publiek. Op de derde festivaldag was het project ‘Mixtuur’ van de charismatische accordeonist Tuur Florizoone een onverwacht hoogtepunt. Het ecclectische van de Afrikaanse muziek met jazz zorgde voor een hartverwarmend en wonderbaarlijk geheel met een sterrenrol die weggelegd was voor zangeres Tutu Puoana. Dé ontdekking van het festival is voor Bertrand Flamang de hier vrij onbekende Britse zangeres Zarah McFarlane, ook voor het eerst in België, en die vooral in haar laatste half uur bewees een ster in wording te zijn. Paolo Conte deed als headliner wat van hem werd verwacht, met een kleurrijke set vol subtiliteiten, een betrouwbare sfeer en bekende nummers. Alleen ware het ‘de max’ geweest, had hij ook nog zijn doorbraaknummer en grote hit willen brengen. Op de 4e festivaldag bewezen Flat Earth Society met Ernst Reijseger een van de beste formaties van de lage landen te zijn, met een onwaarschijnlijk sterk concert. Ook Jef Neve gaf een vooruitblik op zijn nieuwe CD die alweer meer prijsgeeft van zijn veelomvattend talent. Ook Avishai Cohen en Abdullah Ibrahim overtuigden volop.

De gratis jam sessions die steeds na de parkconcerten plaatsvinden in het Grand Café van Kunstencentrum deSingel staan ook definitief op de kaart en werden druk bezocht. Onder leiding van trompettist Bart Maris zorgden zowel concerterende artiesten, gastmuzikanten als conservatoriumstudenten voor muzikale hoogtepunten.