Dat Tom Skinner met Voices of Bishara twee jaar terug een meesterlijk album had gemaakt mag duidelijk zijn. In onze jaarlijst belandde het album op de zesde plek, naast alle lovende kritieken wereldwijd. Veel liveoptredens konden natuurlijk niet uitblijven al lukte dat niet altijd met de band die in de studio het album had opgenomen.

In de Londens club Mu, opgezet door de mensen van Brilliant Corners en vernoemd naar het vermaarde livealbum van Don Cherry, gaf Skinner in januari 2023 met zijn band een optreden dat na beluistering van de opnamen zo goed bleek dat deze nu als een live-album (dubbel op vinyl) verschijnt. Het is absoluut de overtreffende trap van Voices of Bishira.

De band die op het podium stond was naast drummer Skinner natuurlijk met bassist en trouwe muzikale vriend Tom Herbert (samen met Skinner één van de beste ritmetandems wereldwijd) en Kareem Dayes op cello, zoals ook op het studioalbum. Shabaka Hutchings en Nubya Gracia, die ook in de studio meespeelden zijn, vanwege andere eigen projecten, in de liveband vervangen door Chelsea Carmichael (tenorsax en fluit) en Robert Stillman (tenorsax).

Het is een geweldige liveband die de stukken van het Voices of Bishira album een wonderlijk goede nieuwe impuls geven. Mooi zijn daarbij de drie stukken die Skinner van zijn Voices of Bishiara inspiratieplaat By Myself van Abdul Wadud aan de set heeft toegevoegd en waarvan het eerder uitgebrachte Oasis al een voorproef was.

De ruim 20 minuten die Skinner en zijn band van deze zo invloedrijke track hebben gemaakt is er gelijk één van buitenissige kwaliteit. Niet raar dat deze geweldige opname, met ronduit verbluffend basspel van Herbert en een heel dikke saxsolo van Carmichael, als eerste naar buiten werd gebracht, al zal de tijdsduur niet gelijk veel airplay opleveren. Een uitstekende introductie van het livealbum is het echter wel.

Op Voices of Bishara Live at “mu” vinden we drie tracks van Skinners Voices of Bishira, een bewerking van Tony (Anthony Tillmon) Williams’ Two Pieces of One, Red onder de titel Red 2 (zoals deze ook al op het Voices of Bishara album te vinden was) en in totaal drie tracks, naast Oasis ook Camille en Happiness, van het vermaarde album van Abdul Wadud. Het is daardoor zowel een waardevolle aanvulling op de studioplaat als op waar de liveband toe in staat is.

We wisten al wat een geweldige groep muzikanten Skinner om zich heen heeft verzameld maar wat deze muzikanten live voor elkaar krijgen overtreft de verwachtingen. De band start de liveopnamen met een indrukkende en langgerekte versie van Bishira. En de band gaat er gelijk diep en uitdagend in. Wat bouwen ze deze compositie majestueus uit. En om maar gelijk duidelijk te zijn: dit is geen jazz voor tere zielen, die is het echte uitdagende jazzwerk.

Iets waar de band voor dit optreden, deze set ook overduidelijk voor gekozen heeft. Het heerlijk groovy The Journey glijdt moeizaam over in een geweldige versie van het gedragen en uitermate spannende The Day After Tomorrow, twee van de topcomposities die Skinner voor zijn debuutalbum schreef.

Na Oasis, ook op het album weer een hoogtepunt, pakt de band vervolgens met Camille en Happiness nog twee tracks van Abdul Wadud op en ook die klinken in de handen van deze muzikanten overweldigend goed.

Tom Skinner en Tom Herbert vormen zonder enige twijfel één van de beste, zo niet de beste, ritme tandems die we momenteel in de jazz hebben (we kunnen het niet vaak genoeg zeggen). Wat een feest om deze mannen samen te horen spelen en ook op eigen kracht zijn ze onnavolgbaar. Ze groeien met elk optreden en elke opname moeiteloos en groots door.

Ook Carmichael en Stillman zijn uitstekend op dreef. De gekregen ruimte, en die is in dit geval zeer ruim, die ze steeds binnen de composities krijgen, benutten ze met prikkelende en uitdagende solo’s en hun spel valt daarna steeds weer prachtig samen. Dayes speelt zijn prachtige spel tussen iedereen door. Dan weer even prominent in het geluid met Herbert en hem strijkend en diepte creërend dan weer los en sfeervol en dan weer dwars in alle vrijheid binnen het bandgeluid, immer imponerend aanwezig.

Vrij is het ideale woord dat deze opnamen oproepen. Live voor publiek gespeeld en opgenomen klinkt de band uitermate opwindend en gedreven. Voices of Bishara was een zeer opwindende jazzplaat, live duikt de band er nog even flink overheen. Wat een machtige eenheid, wat een fascinerend spel laten deze muzikanten horen en wat een rijkdom dat deze Voices of Bishara Live at “mu” nu ook in de winkels ligt.