Toen bandinitiatiefnemers Thijs Troch (toetsen) en Edmund Lauret (gitarist) The Milk Factory zo’n vier jaar geleden startten was het uitgangspunt om muziek met veel rust, melancholie en ingetogenheid te maken. Iets wat dus redelijk haaks zou gaan staan op de bands waar ze al in zaten, respectievelijk Hypochristmutreefuzz en Nordman. Bands waar ze het dak van menig zaal mee afgeblazen hadden.

In Jan Daelman (fluit), Viktor Perdieus (sax), Benjamin Elegheert (drums) en in Kobe Boon (bas) vonden ze binnen de Gentse jazzscene de muzikanten die snapten waar ze naartoe wilden. Na twee jaar in de oefenruimte en in kleine zalen gespeeld te hebben waren ze tevreden over hun zelf gecreëerde eigen sound en namen ze hun eerste vier composities op en doopten deze The Milk Factory EP. De echte kennismaking, noem het officieuze EP-presentatie, vond vervolgens plaats bij de (terecht) vaak geroemde Ham Sessions op de Ham in Gent, het fijne ontdekfestival zoals altijd georganiseerd door Michel Mas van Flat Earth Society.

Ondertussen had de band zijn vorm, niet alleen in de studio maar ook op het podium, gevonden en werd er volop geschreven aan nieuwe composities om met een album aan de slag te gaan. Die is er nu: Aula. Zoals gitarist Lauret het aangeeft: ‘Toen we onze muzikale vorm gevonden hadden, zijn we daarop verder gaan uitproberen. In eerste instantie speelde ik bijvoorbeeld alleen elektrische gitaar maar om de sfeer op het album nog meer diversiteit mee te geven pakte ik ook de akoestische gitaar op. We merkten dat de sfeer gelijk veranderde, meer naar folk verschoof, vooral ook door de combinatie met fluit. Het bleek een mooie verdieping in sound.’

‘En zo zijn we verder gegaan met het kleuren van ons geluid, naast een heldere sound, waarin elke instrument prominent klinkt, ook met het creëren van nieuwe geluiden die bij de melodieën pasten. Juist ook mooi om wat onherkenbaars, noem het dwars, binnen een ingetogen geluid te herbergen. Wij vinden allen dat geluidsprikkeling in onze composities zoveel extra’s aan de composities bijdraagt.’ Alles aan Aula straalt rust uit, zelfs de hoes. ‘Ook dat was een bewuste keuze,’ praat Lauret verder. ‘Ook de hoes van de EP had die rust en we wilden in die lijn verder. Stadsgenoot/fotograaf Aaron Lapeirre maakt de verstilde foto’s waar wij onze muziek perfect bij vinden passen. Bij hem in de buurt vonden we de plekken die nu de hoes sieren.’