Martin L. Gore sluit MG-boek met Remix EP
Regelmaat, dat is hetgeen Depeche Mode als band op de been houdt, zo stelt hun voornaamste componist Martin L. Gore. Dat betekent ook dat de band sinds de voor hen uitermate turbulente jaren ’90 keurig elke vier jaar een album uitbrengt. Daar kan je de klok op gelijk zetten. “En in dat kleine stukje dat we tussen de laatste show van een tournee en de eerste opnamedata voor een nieuw album vrij hebben, kunnen we ons eigen ding doen”, zo vertelt Gore vanuit zijn huis in Santa Barbara.
Zijn collega, Depeche Mode-frontman Dave Gahan, heeft de pauze gebruikt om een nieuwe samenwerking aan te gaan met Soulsavers. Andere collega Andy Fletcher doet af en toe een klus als DJ, maar laat zich verder vrij weinig zien. In het geval van Martin L. Gore betekende de vrije periode in de nasleep van Depeche Mode’s Delta Machine-album de release van instrumentaal werk onder de MG-vlag. Eerder dit jaar kwam het volledig instrumentale MG-album uit. Deze week verscheen daarvan het laatste hoofdstuk, MG Remix EP. Deze voegt de overgebleven tracks van de MG-sessies samen met enkele remixen en is uit op cd en 2×12” vinyl. Een digitale versie op de diverse streamingplatforms bevat nog een additionele remixtrack.
WiM: De digitale editie MG Remix EP wordt afgesloten met de track Featherlight in de Mantra Of Machines Remix, een nummer dat middels een remixwedstrijd tot stand kwam. In het proces van inzendingen heb je diverse versies online laten horen en die klinken verrassend veelzijdig. Heeft die diversiteit je verbaasd?
Gore: “Wat me vooral verbaasd heeft is het enorme aantal inzendingen dat ik heb ontvangen en daar bovenop het vele werk dat mensen in de remix hebben gestoken. De meeste deelnemers hebben het project heel serieus opgevat. In alle eerlijkheid, met die vele inzendingen heb ik bij het uitschrijven van die wedstrijd geen rekening gehouden. Toen ik stelde dat ik alles zelf zou beluisteren en beoordelen, dacht ik dat er enkele tientallen zouden binnenkomen. Ik heb uiteindelijk letterlijk dagenlang zitten luisteren en op een gegeven moment werd ik echt helemaal gek van mijn eigen nummer. Hoewel het muzikaal alle kanten op ging, hebben de meesten de belangrijkste riff in het nummer wel intact gelaten. Voorlopig ben ik wel even helemaal klaar met Featherlight.”
WiM: Als je zo veel verschillende versies van hetzelfde basismateriaal hoort, leer je daar als componist iets van over je eigen werk?
Gore: “Ik weet niet zozeer of ik er wat van heb geleerd. Ik vond het boven alles heel interessant dat een basisidee kennelijk in zo vreselijk veel verschillende genres kan werken. Tegelijk was dat ook het lastigste, want ik zat appels met peren te vergelijken. Er was één ambientversie, bijna Brian Eno-achtig. Lange tijd heb ik gedacht ‘ik ga gewoon daarvoor’, omdat die versie heel erg zijn eigen sfeer had. Het punt was dat ik bij elke keus die ik maakte heel veel mensen zou gaan teleurstellen. Zowel inzenders van mixen die ik niet koos, als muziekfans die de remix niks vinden. Ook daar had ik vooraf niet bij stilgestaan. Terugkijkend wil ik de wedstrijd zeker wel een succes noemen, maar ik weet niet of ik het nogmaals ga doen.”
WiM: Als je geen honderden remixen aan het beluisteren bent, waar luister je dan naar en wat beïnvloedt je voor je solo-werk?
Gore: “Ik luister op dagelijkse basis enorm veel muziek van anderen. Te veel om specifieke namen te noemen. Ik ben gewoon een liefhebber en sta open voor alle soorten muziek. Ik luister heel veel naar nieuwe artiesten, veel naar elektronische muziek, maar ook naar veel meer niet-elektronische muziek dan men zou vermoeden. Ik absorbeer continu en onbewust zal daar zeker wel iets van doorsijpelen in mijn eigen muziek. Maar ik ga nooit de studio in met de gedachte ‘nu moet ik zo of zo gaan klinken’. Dat werkt voor mij niet. Ik heb gewerkt met muzikanten die de studio in gaan en dan de hele dag een andere band op hebben staan om in die zelfde sfeer te kunnen musiceren. Dat is mij veel te direct.”
WiM: De MG Remix EP is een appendix op het eerder dit jaar verschenen MG-album. Wat mij daaraan is opgevallen, is dat het echt een collectie instrumentale liedjes is geworden. Dit waar veel andere instrumentale albums vaak voortborduren op één thema of één geluid.
Gore: Dat is ook exact de bedoeling geweest. Veel artiesten zeggen dat ze een instrumentaal album benaderen als de soundtrack voor een niet bestaande film. Dan krijg je dat tracks thematisch aansluiten. Ik wilde er ook een soort soundtrack van maken, maar dan een soundtrack voor een film die uit heel veel verschillende soorten scènes is opgebouwd. Als ik bijvoorbeeld aan een nummer werkte dat een ambient geluid had, schreef ik in mijn achterhoofd al een volledig contrasterend uptempo nummer dat daar op most volgen. Het project moest boven alles voor mezelf interessant blijven.”
WiM: Voor Depeche Mode heb je in de loop der jaren ook al een flink aantal instrumentale tracks geschreven, wat is het voornaamste verschil als je voor jezelf instrumentaal werkt?
Gore: “In feite is dit album een voortzetting van de Depeche Mode instrumentaaltjes. Binnen de band ben ik niet meer de enige schrijver, sinds Dave ook de pen heeft opgepakt. Een aantal tracks die op MG terecht zijn gekomen, waren aanvankelijk voor Delta Machine bedoeld. Bonustracks voor de deluxe edition, of als b-kantje. Maar we hadden gewoonweg te veel materiaal. Een vriend opperde om eens een instrumentaal album te maken. Dat veranderde alles, want vanuit die mindset ben ik heel anders naar de overgebleven nummers gaan kijken. Toen ik definitief besloot inderdaad een instrumentaal album te gaan maken, kwam ook de beslissing om het muzikaal zo breed mogelijk te trekken.”
WiM: Naar verluidt zit je als je niet op tournee bent elke dag in de studio. Dat moet veel materiaal opleveren dat niemand hoort. Heb je nooit overwogen eens voor een ander dan jezelf of Depeche Mode te schrijven?
Gore: “De band gaat voor alles, ik zou nooit specifiek voor een ander schrijven. De band is en blijft de belangrijkste uitlaatklep voor mijn werk. Het feit dat ik dagelijks in de studio zit, betekent overigens niet automatisch dat ik ook een enorme berg werk voortbreng. Eerder het omgekeerde. Aan het eind van de MG-schrijfsessies had ik slechts twee nummers over; De Nada en Gifting. Die staan nu op de nieuwe EP. Meer is er gewoonweg niet. Momenteel zit ik in het schrijfproces voor het volgende Depeche Mode-album. Hou ik daar nog iets van over, wie weet komt dat dan weer op een solo-album. Maar dat zien we dan wel weer.”
WiM: Wat doe je dan de hele dag in de studio als je niet veel materiaal schrijft?
Gore: “Ik werk langzaam en ben heel kritisch. Ik gooi extreem veel weg. Soms zit je twee weken elke dag uren te rotzooien met een track en voelt het niet goed genoeg. Dan is het zonde van die twee weken, maar dan wis ik alle tapes en ga ik iets anders doen.”
WiM: Veel artiesten redeneren ongetwijfeld ‘ik heb er nu zo veel tijd in zitten, ik maak het af ook’…
Gore: “Ik vind dat de domste fout die je kan maken. Dat betekent dat je blind een pad inslaat en dat koste wat kost wil volgen. Soms heb ik ineens een helder moment en realiseer ik me dat wat ik aan het maken ben absoluut prutswerk is. ‘Wat heb ik de afgelopen weken in hemelsnaam gedaan?!’ Materiaal weggooien waar je veel tijd in hebt zitten blijft uiteraard lastig, maar het besef dat hetgeen je doet mogelijk het slechtste kan zijn dat je ooit uitbracht, maakt het minder moeilijk.”
WiM: Je noemde net al de term ‘soundtrack’. Is het maken van een filmscore niets voor jou? Jouw instrumentale werk zou in veel gevallen ook nu al prima onder een film passen.
Gore: “Daar heb je die timing weer die mijn leven bepaalt. Ik zou het best willen, dat vooropgesteld. Maar we zitten met de cyclus van de band en die laat zich maar lastig combineren met dat soort grootschalige projecten. Films houden er doorgaans een heel andere agenda op na en hebben vaak een heel grillig tijdspad. Ik zou me er niet aan durven verbinden als het risico bestaat dat daarmee de Depeche Mode-agenda in de war raakt. Maar als de juiste film zich op het juiste moment aandient en het zou passen in dat kleine gaatje tussen het einde van een tournee en de start van de opnames van een nieuw album, sta ik daar zeker voor open.”
WiM: Is MG Remix EP het einde van je werk onder de MG-vlag?
Gore: “Wat mij betreft wel ja. Het is een mooie cyclus op deze manier en we hebben er alles uitgehaald wat er in zat. Het is tijd om dit project nu weer achter me te laten. Als gezegd ben ik momenteel weer aan het schrijven voor Depeche Mode. Dat heeft op dit moment alle prioriteit. Begin volgend jaar gaan we weer met zijn drieën de studio in om aan ons volgende album te werken. Daarna volgen de rehearsals, dan een tournee, dat is de agenda waarlangs we werken en waarbinnen we ons prettig voelen. Wat daarna volgt, dat zie ik tegen die tijd wel. Het mooie van de positie waarin wij zitten, is dat er een legio aan opties is. Niets moet, de weg ligt open. Dat voelt erg comfortabel.”
WiM: Dus over een paar jaar zou er wellicht weer een derde Counterfeit-album van jouw hand kunnen verschijnen?
Gore: “Wie weet… Maar vind je niet dat het veel leuker is om het publiek en mezelf te verrassen met iets wat ik nog nooit gedaan heb en waarvan niemand nu nog weet wat het gaat worden?”