Weergaloze avond met STUFF. en Niels Broos in EKKO
De avontuurlijk muzikale gedachten die de Belgische scene de laatste jaren zo kenmerkt krijgt steeds meer grip op de Nederlandse scene. Niels Broos en STUFF. leverden daar zaterdagavond in EKKO in Utrecht heel sterk bewijs daarvoor. De avond luidde de eerste editie in van een nieuwe serie concertavonden waarbij genre-complementair Nederlands en Belgisch talent wordt geboekt, en al meteen stonden er twee topnamen op het eerste affiche.
De Nederlandse toetsen/geluidstovenaar Niels Broos en de Belgische band STUFF. zijn moeilijk in genrehokjes te plaatsen, maar als je je best doet kom je redelijk snel terecht bij electronic, hiphop, funk met vleugen jazz daar doorheen.
De avond begon met een ietwat korte maar ijzersterke set van Niels. Een set gekenmerkt door stevige elektronica, kletterende stotterende trapdrums en beukende synthesizers. Het is indrukwekkend hoe muziek zo experimenteel en tegelijkertijd ook zo easy listening kan zijn. Achter de knoppen oogde hij als een ware virtuoos. Vooral het nummer HAL – een samenwerking met Jameszoo – kwam er live erg sterk uit. Door de vele afwisseling, dynamiek werd het een puike set.
Helaas werd Niels niet langer dan 45 minuten speeltijd gegund, want zijn sterke set deed verlangen naar meer. Helemaal toen hij bezig was aan een zeer interessante bewerking van DJ Rashad’s I Don’t Give A Fuck, en de muziek plots uitviel. Zijn Macbook besloot ermee op te houden: “thank you Steve Jobs,” was zijn conclusie.
De mannen van STUFF. begonnen vervolgens, zoals van ze bekend, weer lekker experimenteel aan hun set. Andrew Claes produceerde haast buitenaardse geluiden op zijn EWI en sax, waarbij nooit een echte melodie op te merken viel. Ook voor STUFF. geldt dat het bijzonder is hoe ze sterk experimentele muziek zo toegankelijk kunnen maken.
Aan het begin van het concert gaf drummer Lander Gyselinck al aan dat de EKKO hun favoriete plek om te spelen was, en dat was absoluut te zien. In veel nummers kwam een nieuwe dimensie naar voren: de in studioversie wat meer statische nummers (voor zover die bestaan) werden funkier, en de dansbare nummers werden nog experimenteler.
De absolute kracht van STUFF. live is en blijft dat ze weigeren on-beat te spelen. Synthesizers vallen net iets voor de tel, en de drums altijd net iets te laat. Vooral drummer Lander maakt alles daardoor heel funky. Hij had het nog behoorlijk druk trouwens; STUFF.’s muziek kan behoorlijk drum-heavy zijn, complexe aritmische. Noodgedwongen (en hittegedwongen) duurde het niet lang voor zijn bezwete shirt eraan moest geloven, en hij bleef overkomen als een ware virtuoos op de drums. Je zou het concert bijna een onemanshow willen noemen, ware het niet dat de gehele band ronduit geniaal is.
Onvoorspelbaarheid was een typerende factor voor de geweldige eerste editie van de Nederlands en Belgisch talent combinerende serie in de EKKO. Zowel bij Niels Broos als bij STUFF. geeft de muziek die je op het ene moment hoort geen enkele indicatie van hoe de muziek een maat later gaat klinken. Daarnaast is ook nog eens het aantal genres dat in twee sets voorbij is gekomen nauwelijks bij te houden. Jazz, IDM, hiphop, funk, experimental en zelfs techno kwamen duidelijk al dan niet subtiel voorbij. Niels Broos biedt dikke electronische grooves om je vinger bij af te likken, STUFF. grijpt je aandacht, neemt je mee, laat je af en toe keihard onverwacht vallen om je in een grandioze finale weer op te pikken. Als de komende edities even succesvol zijn als de eerste, zouden Nederland en België de komende jaren de dienst uit moeten maken in de avant-garde muziekwereld.
Foto Niels Broos: Maria Jose Govea