Het tweedaagse Parkcity live in een buitenwijk van Heerlen, Bekkerveld met op zaterdag erg zonnig weer met,relaxkussens.  Zondag daarentegen was grauw, somber, modder, regen met koffie.

Parkcity Live biedt een relaxte opzet met meerdere podia.  The Deaf, Ali B, Blaudzun, My Favourite Scar af voordat Toploader, Heideroosjes, Mr. Polska, Miss Montreal en Within Temptation betreden zaterdag het podium . Zondag is het de beurt aan Sparrowfalls, Rick Nolov Band, Black Bone, Jungle By Night met daarbij grotere acts als Customs, 2 Brothers on the 4th Floor, DeWolff, Partysquad en  Ilse de Lange .

Ondanks de grote bandbezetting bij Blaudzun is niet alles even duidelijk herkenbaar. De goed bij stem zijnde Sigmund zet dit zelf recht door onder andere Elephants en zijn nieuwe single Solar overtuigend en met verve te vertolken. Het totale pakket is echter nogal statisch, ondanks de enthousiaste bandleden.

Toploader heeft de grootste moeite om het volk  klaar te stomen voor hun optreden. Niet alleen voor het oude, maar ook voor het nieuwe werk loopt het publiek niet echt warm. Het ergste moet echter nog komen. Dancing In The Moonlight. Is het ordinaire playback? Schandalig.

Moshpit, treintjes, punk, domme praat, Het laatste optreden van de Heideroosjes in Heerlen. En dat was te merken. Marco Roelofs vloog en sprong gaten in de lucht zei het wel iets moeizamer dan voorheen.  De Heideroosjes brachten de nodige actie op het festival. Heerlijke pretpunk waarbij het publiek met graagte de grootste hits van de Heideroosjes consumeert. Toch een traantje wegpinkend. Mochten de Heideroosjes toevallig op zondag gepand staan, dan was het een heerlijk modderballet geworden.

Sanne Hans blijft een eigenwijze tante. Sanne Wie? Miss Montreal Heeft een hekel aan bepaalde “stottertherapeuten”. Ze stottert alles bij elkaar en heeft er de grootste maling aan. Heerlijk. Na een beetje moeizaam op gang komend met een harde stem komt de altijd vrolijk Sanne in haar ritme. Ze is dolblij met het succes van I Am Hunter. En dat laat ze merken ook. Misschien iets meer aandacht voor het totaalplaatje. Muzikaal staat het,  en dat weet ze. Bam!!!

Within Temptation. Gothic rock? Nee. Hoe komt men er bij om het Gothic Rock te noemen. Kasteelvrouwe Sharon den Adel blijft de onverminderd sterke frontvrouwe en het letterlijke stralende middelpunt. Daarbij is Within Temptation nog altijd een statement en zijn ze nog steeds erg gretig om een goede show neer te zetten. Heerlen krijgt veel van het nieuwe materiaal te horen. Within Temptation klinkt goed. Gewoon een strakke show met een weldadig podium waar Sharon veelal gebruik van maakt. Alleen die eeuwige moving hand like a butterfly. Straks vliegt ie nog weg.

De 90’s tent. 2 Brothers On The 4^th Floor Rock, Mental Theo, Paul Elstak en andere namen uit de 90’s. De tent staat bomvol, het publiek puilt eruit.  Misschien kan de tent volgend jaar wat groter, of een act op het hoofdpodium. Alleen, als dit is wat de 90’s te bieden heeft dan… Er is betere muziek uit de 90’s.

Customs in de regen. Da’s weer wat anders. “Wat een kutweer”, meldt Kristoff Uitenbroek. Dat is volstrekt duidelijk. Het regent met bakken bij hun optreden. In het begin is de opkomst voor het podium erg matig, Toch wordt er door het meer en meer aanwezige publiek flink geswingd. Customs, altijd met een strakke set als Harlequins met oudere nummers als Matador en Rex  in een nieuw jasje. De eerste modderpoelen zijn aan het ontstaan. Stevige indiepopsound die we hebben gemist op Pinkpop.

Memphis Maniacs. Oude hits door elkaar mixen en het er toch goed laten klinken. Mix House of Pain, Metallica en Faithless maar aan elkaar en laat het publiek meebrullen. Laat daarbij de heren van Memphis Maniacs daarbij in een blauw campingkostuum rondbanjeren en een feest is geboren. Onmogelijk om hier geen positief gevoel aan over te houden.

Nadat het gras is veranderd in modder  mag DeWolff het podium bestijgen. Opening met enkele nieuwe freaksongs van het nieuwe album DeWolff IV. Als een stel volleerde freaks mag DeWolff zijn kunsten vertonen aan Heerlen, waar bovendien twee van de drie bandleden zijn geboren.   Uitgesponnen gitaarsolo’s, schreeuwende orgelklanken of een imponerend staaltje drumwerk. Maar die uitsloverij kan ook tegen DeWolff werken: soms is het net of de songstructuur lastig terug te vinden is in het complexe spel dat minutenlang doorgaat.

Een van de betere Nederlandse zangeressen laat merken dat ze wars is van opsmuk. Minder aandacht voor podium en decor, maar des te meer aandacht voor kwaliteit. Een zeer goede begeleidingsband en “achtergrond”zangeressen. Haar volledige set van een  uur wordt gevuld met haar hits. Een lekker ebest off ….. Dat is makkelijk als je een lading hits gescoord hebt. Het publiek, dat er een familieuitje van maakt, eet daarbij met graagte uit haar hand.

The Real Postmen. Istie terug? Jazeker. De succesvolste hiphopact op de B-stage laat dat graag horen. De Bom, Renessaince, U Wait, alles komt voorbij.  En niet alleen Postman himself. Shyrock en The Anonymous Mis waren erbij en keken niet alleen maar raakten alles wat nodig was.  De zin was terug. Meer, meer.

Een festival in een buitenwijk van Heerlen. Parkcity Live laat zien dat het wel degelijk in een omgeving me direct omwonenden kan plaatsvinden. Chapeau en applaus.