Het Or Bareket Quartet tourt momenteel door Europa en hield dit weekend nog eens halt in Brussel voor het River Jazz Festival. Wij zakten af naar een afgeladen Jazzstation, volgens de Israëlische bassist: “My favourite place in the world to play.”

Brusselse jazzfans konden zich in de handen wrijven. Een week eerder speelde Bareket nog in Flagey aan de zijde van Joshua Redman, Antoine Pierre en Eric Legnini tijdens een felgesmaakt optreden. Deze keer kwam de Brooklynite met eigen materiaal naar de plek waar hij in 2018 nog zijn debuutplaat voorstelde. Jazzstation, dat een trouw publiek van fijnproevers kent, zat afgeladen vol voor zijn terugkeer en dat deed een gevoelsmens als Bareket duidelijk deugd.

Want laten we meteen naar de essentie gaan: dit concert markeerde Bareket nogmaals als een bassist om in de gaten te houden. Zeker voor wie houdt van verhalende baslijnen die de platgetreden paden verlaten zonder maar een seconde te vervallen in geneuzel. Wat hij uitstraalt, zit ook in zijn spel: de man lijkt één met zichzelf en kan daardoor eenvoudig, precies en vol persoonlijkheid zijn verhaal brengen. Het mooiste bewijs hiervan was het elegante solonummer dat Bareket bracht met strijkstok. Je kon een speld horen vallen en het zou ons niet verbazen als de rest van de stad ook even stilstond.

In de interactie met de band misten we Daniel Dor een beetje. Deze vernuftige drummer is zodanig vertrouwd met het vocabularium van Bareket dat hij hem bij een vorige passage in Brussel naar een hoger niveau tilde. Dan was dit optreden, met Savannah Harris achter de drums, iets gemoedelijker. Maar laat ‘thuiskomen’ nu net hetgene zijn waar Bareket op 33 naar verlangt.

In die zin kwamen prachtige composities als Vienna extra lekker binnen. Maar we hoorden ook gloednieuw materiaal dat het kwartet tijdens deze tour uittest. Het nummer Degression beloofde alvast veel goeds voor het komende album. Deze ballad opende nog dromerig met een hoofdrol voor Charles Altura op gitaar, terwijl Savannah Harris accenten legde op haar cymbalen. Maar een eerste stroomversnelling stuwde het nummer snel een andere kant op – eentje waar Nitai Hershkovits zelfs latin toetsen toevoegde op piano. Het nummer zou nog een aantal keer van tempo wisselen om uiteindelijk klein te eindigen. Breekbaar is Bareket op zijn sterkst.

Kortom: een fijn weerzien bracht ons ook mooie vooruitzichten. We kijken uit naar het vervolg.

Fotografie: Roger Vantilt