Een band als DeWolff kan natuurlijk nooit te lang stilzitten. Nadat eerder dit jaar het uitstekende album Wolffpack was gelanceerd, werd het deze maand tijd voor een livestreamprogramma. En wat voor een programma… DeWolffs Nonagon Marathon is een tiendaagse marathon in samenwerking met TivoliVredenburg waarbij het driekoppige rock-‘n-roll-monster de negen albums integraal speelt in chronologische volgorde. Zo weet de band toch nog een positieve draai te geven aan deze vervelende concertloze maanden, temeer daar een dergelijke marathon een lang gekoesterde wens van de band was.

Het trio is inmiddels als aardig onderweg met de Nonagon Marathon als we inschakelen. Het album Roux-Ga-Roux staat vanavond op het programma. Ieder album krijgt een eigen draai mee, dus ook vanavond is er weer een bijzondere podiumsetting met de nodige gastmuzikanten. Het decor is jungle-achtig, er duikt zo nu en dan een wolf(mens) op en we zien vanavond extra stoottroepen voor bas, percussie, achtergrondzang en koper. ‘Welcome to the jungle!’, roept zanger/gitarist Pablo van de Poel na de volvette grooves van Black Cat Woman.

We wisten al dat Roux-Ga-Roux een van de betere platen van DeWolff was – al lopen de albums kwalitatief natuurlijk niet veel uiteen – maar vanavond krijgt het werk extra live-glans. Dat blijkt ondubbelzinnig uit de tracks die volgen op Black Cat Woman: Sugar Moon is een sexy, soulvol rockend beest dat eindigt met een lekkere orgelvegen en een extatisch ‘Oh yes sir!’ van Pablo, die zich door alle opwinding bijna in 2014 waant, maar Roux-Ga-Roux is toch echt van 2016. We zijn alweer twee jaar ouder vanavond… Baby’s Got A Temper rockt niet alleen maar overtuigt vooral door het heerlijke, zwoele en diepe rustpunt, als een lekker wazige zomeravond. Opvallend: de band speelde dit nummer niet (of nauwelijks) eerder live.

De drie blazers die opduiken vanuit het groen maken van het wat lichtvoetigere The Measure Of A Man een extra frisse song vanavond. Pablo’s gitaarsolo mondt uit in een opvallende break die wordt gekleurd door het effectvolle orgel van Robin Piso en de trompet, die – hoe passend in dit decor – bijna dierlijke klanken uitstoot.

Roux-Ga-Roux was een bijzondere plaat voor DeWolff. De band was destijds in Utrecht beland en wilde, in hun eigen ruimte daar, de productie voor hun nieuwe album doen. Hoewel dat toen nog werd afgeraden, zette de band toch door. De plaat was ook nog eens het eerste studioalbum op het eigen label van DeWolff: Electrosaurus Records.

In een set vol dynamiek, waarbij de band zich niet verliest in krachtpatserij maar hun dikke, levendige en warme sound regelmatig op spannende wijze op adem laat komen, is het gemakkelijk jezelf te verliezen en van de ene song in de andere te glijden dan wel te springen, ook al kijk je vanuit huis. De solo’s vanaf het orgel en de gitaar zijn effectief en nergens oeverloos en als Pablo lang aan de wandel gaat op gitaar, zoals in Tired Of Loving You, dan is dat ook helemaal op zijn plaats.

Op een livestream een band introduceren is nogal vreemd want er volgt geen applaus vanuit de zaal. Dat doen de muzikanten dan maar zelf. Om hierna nog uit te halen met Love Dimension – niet met veelkoppig koor deze keer – en Toux-Da-Loux. Luka van de Poel mocht de show openen vanachter het drumstel. Hij sluit ook af. Alleen in de jungle, met ergens in het groen… de wolf…

Nonagon Marathon is een lovenswaardig initiatief waarbij je lekker je favoriete album(s) van DeWolff kunt kiezen. Of gewoon gaan voor een passe-partout. Je bent verzekerd van een dikke rockshow.

De livestreams van DeWolff zijn nog twee weken na iedere show te zien. Meer info vind je hier.