Wanneer je je ogen dicht deed en je jezelf mee liet voeren op de klanken van de Malinese muzikanten van Tamikrest waande je jezelf in West-Afrika aangevoerd door de heerlijke klanktapijten die wij in de Westerse wereld woestijn blues zijn gaan noemen. In Kidal waar deze fantastische muzikanten vandaan komen, ten noordoosten van Timboektoe, was het gisterenmiddag 34 graden. In poppodium de Duyker in Hoofddorp was de sfeer intiem en ingetogen. Vanaf hun oprichting in 2006 is de band onafgebroken op tournee iets dat hen in 2014 ook op het Le Guess Who? festival bracht.  

De eerste bezwerende ritmes van het nummer ‘Imidiwan’ golven door de Duyker. “We invite you for a night in the desert” waarmee de percussionist het publiek uitnodigt om kennis te maken met de Tamshek-cultuur. De Sahara, de natuurlijke habitat van de Toearegs is een wereld die voor de meeste mensen enkel geheimen kent. Door een beperkte bandbezetting vanwege Covid-19 bestaat Tamikrest voor de gelegenheid uit drie muzikanten. De kalebas, toetsen en drums worden door dezelfde percussionist bespeelt. De zanger, Osmane Ag Mossa bekwaamd zich op zowel elektrische als akoestische gitaar en hun bas spelende Toeareg metgezel zorgt voor de stuwende basslijnen.  

Waar de muziek van Tamikrest normaliter op een volle zaal kan rekenen zijn nu de toehoorders geplaceerd en zo is men dus veroordeeld om, op de voor de gelegenheid neergezette stoeltjes, mee te deinen op de muziek. Toch nodigen een aantal nummers tijdens deze corona-matinee uit tot gejoel en ondersteunend handgeklap. Alhoewel de band blij zal zijn überhaupt te kunnen optreden, zal een setting als deze ook voor hen enigszins bevreemdend zijn. 

“Cette chanson c’est sur les etoiles et le calme dans le desert”, met korte introducties als deze in het Frans neemt Tamikrest je in tien nummers mee op muzikale reis waarin ze gedrieën traditionele Afrikaanse muziek op een magische wijze laten samenvloeien met westerse blues en rock- gezongen in het Tamasheq.  

De belangrijkste songwriter en leider van de band is Ousmane Ag Mossa. In zijn teksten bezingt hij het verlangen naar een vrije wereld en brengt via de poëzie de cultuur van de Berberstam Kel Tamasheq tot ons.

Tamikrest is samen met de vaandeldragers van het genre, de Toearegbands, Tinariwen en Imarhan verantwoordelijk voor de hernieuwde populariteit van de ‘desert blues.’ Met het album ‘Chatma’ heeft dit al geleid tot vele nominaties in allerlei eindlijstjes. Later kreeg dit succes een vervolg zoals op de liveplaat Taksera en het album Kidal.

Zo kreeg het meest recente album, dat afgelopen maart uitkwam, de titel ‘Tamotait’ mee wat in het Tamsheq ‘hoop’ betekend en dat daarmee evenals het album ‘Kidal’ een absoluut eerbetoon is aan historische thuisbasis van de band.

Het concert eindigt met twee toegiften waarin in het laatste nummer ‘Aratan’ een eerbetoon is aan de kinderen die opgroeien in de woestijn zonder educatie en een veilige omgeving. Dit omdat de noordelijk regio waar de band haar roots heeft liggen al een aantal jaren het strijdtoneel is van onrust, wetteloosheid en oorlog, waarbij de woestijn veelal wordt gekaapt door terroristen en het leger. Ondanks deze ballast en het feit dat de nummers af en toe beklemmend zijn, blijft de luisteraar deze middag achter met een bij vlagen heerlijk dromerig gevoel dat deze intense en meeslepende nummers bij een ieder oproept.