Andy Burrows pakt groot uit in kleine zaal Melkweg
In december stond Andy Burrows nog in een volgepakt TivoliVredenburg als voorprogramma van Editors, nu was de kleine zaal Upstairs van de Melkweg zijn podium. Het contrast zal gigantisch geweest zijn voor de man die in het verleden als drummer van Razorlight toch grote podia gewend was. Het ontlokte bij hem de opmerking “Did you see the queue downstairs?” maar helaas was deze rij voor de R&B-artieste Ella Mai die op hetzelfde moment in de grote zaal speelde. Gelukkig weten degenen die Burrows een beetje kennen, dat niet alles wat hij zegt serieus bedoeld is. Een portie Engelse zelfspot is hem namelijk niet vreemd.
Maar eerst was het podium op de bovenste verdieping van de Melkweg voor het Vlaamse duo Tom Eeckhout en Kato Callebaut. Onder de naam The Starlings mochten ze een half uur de paar honderd bezoekers vermaken en dat deden ze niet onverdienstelijk. Hun sound wordt omschreven met ‘rootsy popmuziek met een akoestische feel en harmonieën’. De twee singer-songwriters zijn sinds enkele maanden ook in het dagelijkse leven een koppel en dit feit hebben ze verwerkt in eerste single Mine. Verder speelden ze onder andere een verrassende versie van I’m So Excited van The Pointer Sisters en het nummer Mary Jane, dat over een knipperlichtrelatie van een goede vriendin van Eeckhout gaat. Haar naam Nelleke moest alleen wel worden vervangen door het internationaler klinkende Mary Jane. Bij het laatste nummer Never Alone kwam er zowaar wat enthousiasme bij het publiek naar boven.
Na het duo uit Gent was het de beurt aan Andy Burrows en zijn band. In december werd Burrows alleen begeleid door gitarist Stuart Wilkinson en bassist Jon Clifford Cox, maar nu stonden ook Greg Neilson op drums en Izzi Dunn op cello en keyboards aan zijn zijde. Het was de eerste keer dat men in deze samenstelling speelde, maar het klonk vertrouwd. Er werd veel werk van het nieuwe album Reasons To Stay Alive gespeeld, dat op 1 februari uitkomt. Op deze plaat heeft Burrows teksten van de schrijver Matt Haig gecombineerd met zijn muziek en dat heeft een aantal mooie nummers opgeleverd. Zoals het prachtige A Different Game dat werd vertolkt alsof ze het al jaren spelen. Met een intro van Elton John werd daarna ook nieuweling How To Stop Time met overtuiging gebracht. En net als bij de concerten in Utrecht hadden ook The Story of Me and You en eerste single Barcelona een plekje op de setlist.
Leerzaam was de avond ook nog, want de bezoekers weten nu hoeveel keer het woord ‘No’ wordt gezongen in het refrein van No Limit van 2 Unlimited. De winnares van de quiz mocht onder het genot van een wijntje en wat fruit een nummer op het podium meemaken. Er was dus voldoende ruimte voor humor, maar tussendoor werd er serieus gespeeld. Door Stuart Wilkinson bijvoorbeeld. Iedere leek kan horen dat hij een begenadigd gitarist is. Het is voor Burrows te hopen dat hij deze band nog lang bij elkaar kan houden.
Van zijn soloalbum Company speelde Burrows het prachtige Hometown, dat destijds alleen in Nederland airplay kreeg. Zijn wens om een huis in Amsterdam te kopen zullen we maar met een korreltje zout nemen, maar zijn liefde voor ons land is echt. Als toegiften werden nog het door Burrows geschreven Razorlight-nummer America en fanfavoriet Keep On Moving On gespeeld. Een aangenaam concert van een sympathieke man was hiermee ten einde.
Setlist Andy Burrows in de Melkweg, 15 januari 2019:
- Because I Know That I Can
- See a Girl
- A Different Game
- How To Stop Time
- Won’t Find Love
- Handle With Care
- The Story of Me and You
- Light the Night
- Company
- Lucky Song
- Hero
- Hometown
- Barcelona
- America
- Keep On Moving On