Wie Kenny Wheeler ooit heeft horen spelen, zal de klank en het gevoel wat deze oproept nooit meer kwijtraken. Deze onnavolgbare brekende toon van hem … . Wie nog meer van hem gehoord heeft, raakte in de ban van zijn muziek en had er regelmatige een goed gedoseerde portie van nodig. Hij heeft zo veel musici aangesproken en iets moois in hun losgemaakt. Nu hij er niet meer is, moeten we het van een mooie hoeveelheid opnamen hebben (binnenkort op Written In Music een selectie). En zijn laatste, in december 2013 opgenomen, is nog niet eens verschenen:

“The news of Kenny Wheeler’s death, at the age of 84, reached us just two weeks after we’d finished work on the mixing and mastering of his new album, which was recorded at London’s Abbey Road last Christmas. The session itself was inspirational, a very frail Kenny rousing himself to play creative and touching flugelhorn improvisations in a programme of nine of his fine songs, surrounded and supported by some of his favourite players: Stan Sulzmann on tenor sax, John Parricelli on guitar, Chris Laurence on bass, Martin France on drums. Three of the band were able to join us for the mix of an album which was to have marked a return to ECM for Kenny after some years away. A release date for the album is not yet finalized, but early 2015 seems likely.” Manfred Eicher / Steve Lake

Geboren in Toronto (één van de vele briljante Canadese musici), ging hij met 22 naar London waar hij de volgende 60 jaar zou blijven wonen. 12 keer trad hij met verschillenden bezettingen in het Bimhuis op. Voor het laatst in 2001. Op 5 juni 2010 speelde Kenny Wheeler voor het laatst in Nederland, een schitterend concert samen met de Italiaanse pianist Glauco Venierin het Amsterdamse Orgelpark. Als onderdeel van het Holland Festival.

© FoBo_Henning Bolte