×

Recensie

Pop

21 mei 2017

Tommy Moustache –

EGO

Geschreven door: Bart Veenstra

Uitgebracht door: Berthold

EGO Tommy Moustache Pop 4 Tommy Moustache – Ego Written in Music https://writteninmusic.com

Voor wie de albumcover van EGO, de naam van de nieuwe plaat van Tommy Moustache, bekijkt, zal er wellicht een lampje gaan branden. Hé, dat komt bekend voor. Maar waarvan ook alweer? Nou, EGO is de naam van een parfummerk en de letters op de album zijn precies in hetzelfde lettertype als op de parfumdoosjes- en flesjes. En in deze is 1 + 1 inderdaad 2, want EGO wordt gepresenteerd zoals een luxueus parfum, schrijft men in de bio.

Sterker nog, er zijn in de afgelopen tijd een aantal reclame/teaserclips opgenomen en deze worden in de aankomende maanden via de sociale kanalen richting het publiek verspreid. Wellicht heeft u de muziek dan ook al voorbij horen komen op YouTube, Spotify of mogelijk radio en televisie. Allereerst: wie of wat is Tommy Moustache ook alweer? Het is een Rotterdamse band die eind 2014 hun debuutalbum uitbracht. Destijds waren er positieve, maar ook negatieve kritieken op hun instrumentale jazz. Verder was de band op meerdere festivals in Nederland te zien. Denk hierbij aan North Sea Jazz, Jazzfest en Jazz International. Verder won Tommy Moustache in 2016 de publieksprijs van de Dutch Jazz Competition. Kortom, we hebben hier niet te maken met een kleintje in de Nederlandse jazzwereld.

Op het nieuwe album trapt de band af met Hosternokke, hetgeen Zeeuws is voor ‘Godverdomme’. En zoals de titel al doet vermoeden, gaan we flitsend van start. Het nummer gaat zelfs ietwat richting de rock en is erg uptempo. Vervolgens laat Tommy Moustache een enorme verscheidenheid horen op het album en daarmee vallen de vele improvisaties zeker te prijzen. Inderdaad, er wordt ook op dit album (bijna) niet gezongen en daardoor kun je je (wellicht terecht) afvragen of het misschien niet wat langdradig wordt. Het album duurt namelijk bijna vijftig minuten en dat is voor een album aan de lange kant.

Toch verveelt het zeker aan het begin van het album geen moment en dat komt door de diversiteit van de muziek. Waar je in de jazz vaak solisten lang hoort losgaan op bepaalde schema’s, gaat men bij Tommy Moustache veel van de hak op de tak, in de positieve zin daarvan. Opvallend is ook dat men niet alleen de saxofoon gebruikt, maar dat vooral de gitaar een grote rol speelt op dit album. Het zorgt ervoor dat het album soms een zijweg van de jazz kiest en er af en toe gekozen wordt voor rock, blues of funk.

Na Bruno, wat overigens een ijzersterk nummer is en waar de gitaarinvloeden goed te horen zijn, wordt het echter wat minder verrassend en komt men toch terecht bij de wat meer traditionele jazz. In afsluiter Un Hombre De Verdad is zowaar zang te horen, hetgeen weer zorgt voor een verrassing en wellicht ook wat perspectief voor de toekomst? Enfin, het niveau blijft verder constant, dat wel, maar de vraag is of Tommy Moustache uiteindelijk een breder publiek gaat trekken of dat het uiteindelijk blijft hangen in de wereld waar het zich nu in bevindt. Het blijft dan ietwat select, maar de échte jazzfans krijgen wel wat zij willen.

Tracklisting Ego:

  1. Hosternokke
  2. Brute Force
  3. Baxi Baxbaxi Bax!
  4. Joe’s Cameltoe Show
  5. Bruno
  6. Rio Mantequilla
  7. Operation G-Ball
  8. Boleratio
  9. Monacre
  10. Un Hombre De Verdad