De opkomst van de drumcomputer maakt het mogelijk om zonder slagwerker een band te beginnen. Volgens geruchten heeft Echo & the Bunnymen de naam van Echo aan dit elektronische hulpmiddel te danken, al blijft dit gezelschap dit ontkennen. The Sisters Of Mercy is hier heel open over, daar wordt Doktor Avalanche zelfs als volwaardig groepslid vermeld. Het uit Hessen afkomstige Supersempfft noemt hun eerste Roboterwerke album naar de zelf ontworpen computergestuurde ritmebox, en wordt in 1979 in een adem aan de Neue Deutsche Welle gekoppeld, maar daar doe je dit trio toch lichtelijk tekort mee.

Franz Aumüller, Franz Knüttel en Dieter Kolb groeien in de jaren zeventig op, pikken uiteraard wat Krautrock op, maar zijn net zo goed in funk, disco, Gong gekte en symfonische rock geïnteresseerd. Roboterwerke is een absurd uit de hand gelopen conceptproject van Franz Aumüller, waarbij zelfs bij de eerste uitgave een heus stripboek geleverd wordt. Franz Knüttel staat model voor het hoofdpersonage, een ruimte reizende kikker die in kosmische avonturen verzeild raakt en zijn verslag in stukken muziek omzet. Neem het dus allemaal niet te serieus, al zorgt het speelplezier er wel voor dat het drietal twee jaar later opvolger Metaluna uitbrengt. Vervolgens werken ze aan de Captain Future achtige soundtrack Cosmotropics, maar heeft de tijd dit idee ingehaald waardoor het album in slechts een gelimiteerd aantal van honderd stuks op de markt gebracht wordt.

Het op fantasy en science fiction gespecialiseerde Private Records poetst de oude opnames op, en zo verschijnt in 2020 Cosmotropics opnieuw. Mede hierdoor pakt Bureau B het drietal op, en richten ze zich op een re-release van debuutplaat Roboterwerke. De rol van Franz Knüttel is dan al bijna uitgespeeld, al vermelden ze hem wel nog als de krankzinnige schepper van de tuba spelende naamloze kikker. Hoe gemakkelijk is het om je achter de waanzin van de wereld te verschuilen, en een schattig troetelwezen de kritische kijk op de maatschappij te laten verwoorden. Een superheld met een onnozele onschuldige uitstraling, die niemand kwaad doet.

Het Roboterwerke titelstuk komt langzaam op gang. Na een zwaar intro volgt een cybercowboy ontdekkingstocht, waarna de nodige verwijzingen naar het Franse Jean Michel Jarre voorwerk aan disco goeroe Giorgio Moroder en Japanse pulp animatieseries gekoppeld worden. Ik durf zelf te stellen dat Daft Punk schatplichtig aan deze sound is, of er in ieder geval naar geluisterd heeft. Het zwoele We Found It Out observeert de aarde van een veilige afstand. Laten we het Frankenstein monster los om de mensheid te controleren en de planeet te redden, of zweven we in deze mellow lounche trip onafhankelijk verder. De vocoder staat hierbij voor het mechanische kille stemgeluid van het geweten.

De ziel zit echter in de klassieke minstreel folk van het licht symfonische Pipedreams on a Lilypad. Huurkracht Ali Schadeberg speelt de akoestische gitaarpartijen in, en dat hij een groot Neil Young liefhebber is, hoor je in het Heart Of Gold getinte spel terug. Het is een onzekere visie op de toekomst welke in het stevige Let’s Beam Him Up funk versterkt wordt. De gospelsoulswing invalshoek van I’m Gonna Make You Big bereidt de hoofdrolspeler al op de verleidende Messias taak voor, die de ellende op zijn gespierde schouders meedraagt. Het flitsende Be a Man You Frog ademt de jaren tachtig uit. Snelheid, neonreclames en Arcade spelcomputers. Fouter dan de gemiddelde Amerikaanse tienerfilm, maar wel lekker hilarisch nostalgisch fout volgens het elektronische Jan Hammer notebook.

Supersempfft memoreert aan het klunzige Supergrover gedrag. Een overschatting van het zelfbeeld getransformeerd in Calypso Reggae. Hoeveel vleugels moet je verbruiken om hard te vallen. De Out Of Time aerobic haalt de verspilde tijd in. Upperclass kitsch met verwijfde Bee Gees kopstem koortjes, I Only Wanna Be With You disco en bas funk Love Boat romantiek. The Best Thing Is To Get High is een natuurlijke manier van stoned worden. Met slechte ademtechnieken zorgt de tuba voor een aangename druggy lichtheid in je hoofd. Het grappige The Best Thing Is To Get High is bijna een klucht, een komisch schouwspel om de werkelijkheid te vergeten. Roboterwerke is actueel en daarom nog behoorlijk relevant. Fijn hoe Bureau B hier albums een tweede kans schenkt. In het geval van Supersempfft komt dit belachelijk goed tot zijn recht.