Sun Kil Moon
Universal Themes
Na Benji, het terecht veel geprezen vorige album van vorig jaar, verrast Mark Kozelek wederom met een sterk nieuw album onder zijn alias Sun Kil Moon.
Elk nieuw album van Sun Kil Moon en ieder nieuw album van Mark Kozelek verdient alle aandacht. Sinds de jaren 90 met zijn geweldige band Red House Painters en later met de albums onder zijn eigen naam en Sun Kil Moon bouwde Kozelek onderhand een indrukwekkend oeuvre op. Universal Themes vervolgt waar Benji ons verliet. Met alleen maar oud Sonic Youth–drummer Steve Shelley als extra muzikant neemt Kozelek ons op het nieuwe Sun Kil Moon-album wederom mee met fascinerende verhalen in geweldige melodieën verpakt.
Verhalen waarvan we van Kozelek weten dat ze uit zijn leven getrokken zijn en juist daardoor zo pakkend en emotioneel aanvoelen. De vaak enorme lappen tekst die op Universal Themes meer dan ooit gewoon verteld dan gezongen worden verhalen deze keer over zulke uiteenlopende zaken als het bezoeken van een Godflesh-concert (de geweldige albumopener The Possum), het ongemak van zichzelf spelen in een Italiaanse film (Bird Of Flims) of een geweldig verhaal over een autorit waarin hij naast Robin Williams en een vroegere vriendin zit en de veel te vroege dood van beiden al snel het onderwerp wordt (Little Rascals). De dood zit, net als op Benji, wederom in veel teksten verwerkt alleen lijken het nu geen doden uit het verleden maar ziet hij deze veel meer rond zich heen gebeuren.
Ook songs als het stevig rockende With A Sort Of Grace I Walked To The Bathroom To Cry, waarin het heftige verhaal verteld wordt van een alleenstaande moeder die onder een auto-immuun ziekte bezwijkt, maakt diepe indruk. De woede van het niet kunnen helpen dringt in elke vezel van de song en Kozeleks stem door. Gelukkig is het niet alleen ellende wat Kozelek op Universal Themes beschrijft en is daar aan het einde van het album het fraaie This Is My First Day And I’m Indian And I Work At A Gas Station waarin hij verhaalt over de optreden dat hij samen met Ben Gibbard (Death Cab For Cutie) gaf en waar hij backstage held Bob Mould ontmoette.
Muzikaal is Universal Themes al net zo fascinerend. Alle songs hebben een fraaie muzikale rijkdom. Ze zijn immer melancholiek van aard gelijk de stem van Kozelek maar worden nooit te zwaar en ondoordringbaar. Soms wordt halverwege een song ineens gestopt voor een prachtig akoestisch gitaarminiatuur of wordt een song door een plotse noisegitaar opengetrokken. Het maakt de songs nog ongrijpbaarder en intrigerender. Universal Themes is wederom een geweldig album van Kozelek dat alleen maar in kracht toeneemt als je alle teksten volledig tot je hebt genomen. De muziek komt dat nog indringender binnen.