Naast een fabuleuze techniek is de uit Manchester afkomstige gitarist een absolute sfeermaker met zijn composities. Met een tweede deel van zijn vorig jaar verschenen Solitude EP weet hij alleen ontroerend mooie sferen te creëren.

De Solitude Part II EP telt wederom maar 5 composities die McCallum tussen het toeren met The Breath, wier tweede album Let The Cards Fall een onverwacht succes bleek en zelfs een onverwacht akoestisch vervolg kreeg in Only Stories (Let The Cards Fall revisited), waarop McCallum alleen samen met The Breath zangeres Ríoghnach Connolly te horen was.

Solitude Part II gaat wervelend verder waar de eerste Solitude EP eindigde. McCallum laat in vijf composities maar weer eens horen wat een geweldige gitarist hij is, die een overweldigende techniek aan sprankelende melodieën weet te koppelen. Die gebed in folk en jazz, filmische sferen weet op te trekken die vol emotie je prettig doen wegdromen en als een warme deken om je heenslaan.

De prachtige opener Corry Stands, waarop McCallum met behulp van effecten extra warmte aan de memorabele melodie meegeeft loopt vrijwel door in het al net zo warmbloedige Inland. McCallum is de perfecte sfeerschepper die met kleine effecten en een wervelende techniek de optimale emoties uit de composities weet te halen.

When The Fog Clears klinkt zoals de titel aangeeft. Met een fascinerend echoënd effect raakt de gitaarmelodie nog dieper. Prachtige opbouw ook zo met die effecten. Subtiel en overweldigend. Hoe fraai is ook het folky Hide and Seek, puur met enig een kleine galm gespeeld. Moeiteloos super fraai.

Het hoogtepunt van de tweede Solitude EP zit aan het einde met EP afsluiter The Wanderer. Een wonderlijk mooi opgebouwde compositie, verstild gestart, met fijn ruimtelijke dan weer vervreemdende effecten aangezet en met wat percussie doorgevoerd. Met een klassiek tussenstuk in welhaast Italiaanse sferen (ook dat beheerst hij dan weer…) uiteindelijk weer terug naar het thema van de start gebracht. Weergaloos mooi.

McCallum is een meester op de gitaar, dat mogen we over al die jaren dat hij nu op het muziekfront aanwezig is wel volmondig zeggen. Eigenzinnig en herkenbaar, volledig in zijn eigen muzikale idioom werkend en een wel heel mooi oeuvre opbouwend.

Zonde dat beide Solitude EP’s puur digitaal zijn uitgebracht. Ze verdienen met recht een vinyl uitgave.