Jason Pierce leeft zijn leven. Een heftig leven met de nodige lichaam slopende verslavingen, ziektes en andere vervelende ongemakken. Een gekwelde vermoeid ogende muzikant, die zittende op een stoel in de lente van 2019 een fantastische performance in het Amsterdamse Paradiso weggeeft. De wereldberoemde poptempel is de perfecte locatie voor de psychedelische, met de nodige warm paarse lichtgolven opgefleurde soulbiecht. Het kost Spiritualized zes zware jaren om And Nothing Hurt te voltooien.

De fysieke en mentale gezondheid van de verder zwijgzame zanger, die liever zijn muziek laat spreken dan zich in interviews te verantwoorden, is blijkbaar goed genoeg om zich op Everything Was Beautiful te richten. Een plaat welke in eerste instantie op 25 februari verschijnt, maar die op het laatste moment vanwege productieproblemen naar 22 april vooruitgeschoven wordt. Jason Pierce blikt op veertig jaar muziekgeschiedenis terug. Als zeventienjarige jong adolescent start hij in 1982 samen met Peter Kember het druggy neopsychedelische Spacemen 3 op. Hij hergebruikt hier die basis, zonder in herhaling te vallen. Everything Was Beautiful is dus geen opnieuw opgewarmde kliekjesalbum, sterker nog, qua schoonheid hoort hij in diezelfde spotlichten als Ladies and Gentlemen We Are Floating in Space thuis. Ook hier gebeurt iets magisch, bijna ontastbaar.

Geen ground control to Major Jason. Dames en heren, we zweven nog steeds gevoelloos en verdoofd in het kosmische heelal rond. Ondanks dat And Nothing Hurt eigenlijk als dubbellaar bedoeld is, en Everything Was Beautiful hier het overige materiaal voor aflevert, is er toch voor gekozen om deze los van elkaar uit te brengen. Titel technisch en qua zinsopbouw verwacht je dat er op Everything Was Beautiful de oudste songs staan. Koppel de platen maar aan elkaar, Everything Was Beautiful, And Nothing Hurt.

Speculeren, speculeren. Dat is het mooie aan de mysterieuze vage meneer Pierce, die houdt dus wijselijk de mond. Natuurlijk is tevens de link naar het geniale onovertroffen Ladies and Gentlemen We Are Floating in Space met gemak te leggen. Dokter, geef mij iets tegen de pijn. In de eenvoudig vormgegeven albumhoes medicijndoosjes huist het grote gevaar, welke de afgelopen tien jaar de nodige muzikantenheldenwereld slachtoffers opeist. Fentanyl en Oxycodon zijn de stimulerende en verdovende pijn bestrijdende middelen, vervangstoffen voor heroïne en cocaïne, vreemd genoeg op recept verkrijgbaar.

If You Want Another World
I Would Be Another World For You

Geen loze woorden, zo krachtig als Jason Pierce zichzelf in Always Together with You typeert, zo wijs en beheerst presenteert hij zichzelf op de hele plaat. Herboren? Nee, dat niet. De levenservaringen vallen op de juiste plek, het verleden is geen zware last meer maar een fortuinlijke levensles. Na de helende souldoop en de rouwende kruisweg is er ruimte voor bezinning. Gods Own Medicine. Met een alleen maar voor Jason Pierce begrijpende morscode maken we met de radio, vliegtuigen, het heelal, de dolende ziel en de aarde contact. De ruimtereiziger is in een bombastische wall of sound gelandt en nodigt je uit om samen met hem deze spacende trip te vervolgen. Nog steeds spiritueel? Natuurlijk spiritueel, het blijft Spiritualized, maar dan bijna in christelijke kerststemming om in exploderende noise golven het neon flikkerende nieuwe jaar in te luiden. Welkom terug Spiritualized.

Het smerige roest ophoestende Best Thing You Never Had (The D Song) is vintage Spiritualized. Een tijdswormgat van vijfentwintig jaar waarin hemelse blazers het koninkrijk van eerbiedige engelengospelzangeressen triomfantelijk toespreken. Er wordt ouderwets gerockt, en het is ongelofelijk dat dit diezelfde schaduwschim is, welke een paar jaar geleden zichtbaar fragiel gebroken bezoekers van Paradiso de preek aflegt.

Het berustend opende Let It Bleed (For Iggy) grijpt naar de prille jaren zestig terug. De invloedrijke ontdekking van de ware rockmuziek, in een tijdperk dat men muziek nog niet zozeer in onderscheidende hokjes onderbrengt, maar vooral geestverruimende middelen het werk laten doen. Die oerkern wordt ook nu niet afgepeld, maar juist suikerrijk gekarameliseerd, met ook hier de prominent opgestelde blazers als toegift.

Wat een genot dat zangeres Nikki Lane het duet met Jason Pierce aandurft en er in Crazy een fraaie huwelijksverbintenis tussen Amerikaanse folkcountry en Britse soulpsychedelica tot stand komt. Muziek is universeel en kent geen grenzen. Het is een cliché, maar wel de feitelijke waarheid. Hoe mooi is het dat dit tweetal zich in de uiteendrijvende coronamaanden gevonden heeft en een overtuigend, wel wat sentimenteel werkstuk aflevert. Zoetsappig? Ja, het tandenglazuur eist een renovatie op, maar wat bekt het allemaal heerlijk vertrouwd.

Van een andere bovennatuurlijke klasse is de alarmerende gevaar aankondigende psycho spooktrein in de anti-lockdown track The Mainline Song. Een duizelingwekkende opwaartse spiraal song die de opgesloten depressies als een hoofdpijn werende bruistablet oplost en om te dansen uitnodigt, vooral om samen te dansen. Geen individuele silent disco, maar massale ravende volksfeestjes. Verdwijn in de stadslichten en dans tot de slaap het euforische gevoel overneemt.

Everything Was Beautiful eindigt met de twee langste albumtracks. The A Song (Laid in Your Arms) opent het jazzdeurtje naar de krautrock, en waar hedendaagse postpunkbands er een nerveuze wispelturige happening van maken, blijft Spiritualized controlerend dirigeren. Elimineer alle oneffenheden totdat er een heldere suspensie overblijft. Dan pas ontstaan er talrijke mogelijkheden om de track laag op laag op te bouwen, totdat de vermorzelende geluidsterreur daadkrachtig keihard toeslaat. Er zit zo’n heerlijke hypnotiserende drive in, een op de maat schuddende drang om te blijven bewegen, met die gewelddadige exorcistische slotclimax.

Wat heb je dan verder nog nodig? Het verhaal heeft een kop en een staart, dus eigenlijk is het gewoon klaar. Pas op! Het rauw hees gezongenI’m Coming Home Again overtreft alle eerdere verwachtingen. Het bezit een opbouw waar een band als Pink Floyd normaliteit patent op heeft. Maar nu deze progrock dinosaurussen al jaren naar het museum van de prehistorie zijn verbannen, is het mooi dat juist Spiritualized dit erfgoed opeist, en die Pandora doos publiekelijk openstelt. De schatkist wordt volledig leeggeroofd, gerecycled en aan de nieuwbakken eigenaar, de luisteraar terug gegeven. I’m Coming Home Again, Jason Pierce is weer thuis en levert met Everything Was Beautiful zijn beste plaat uit zijn toch al niet misselijke carrière af. Alles tot nu toe was al zo mooi en prachtig, dit is de overtreffende trap. Hulde!