Het lijkt onmogelijk en tegelijkertijd,  laat Dýra horen dat het kan: in muzikale zin een landschap neerzetten. SHHE, de naam die de Schot-Portugese Su Shaw nu gebruikt voor haar werk, toog naar IJsland om daar, in Dýrafjörður in de westelijke fjorden haar inspiratie op te doen en met behulp van field recordings de luisteraar mee te nemen op reis door klanken. En door je mee te nemen op die reis, wilde ze je de landschappen van IJsland doen ervaren én ook de overgangen die je daarin kunt zien, kunt beleven. Dýra beluisteren is daarmee een heel bijzondere ervaring. Ze maakte daarbij gebruik van opnamemogelijkheden voor zowel driedimensionaal geluid als voor onderwatergeluid.

Je zou kunnen zeggen dat het zo vooral lijkt op klinische opnamen en weergaven van wat SHHE ter plekke kon vastleggen. Niets is echter minder waar. Wat SHHE gelukt is, is een daadwerkelijk in klanken schetsen van de tijdloosheid, van het weidsheid ervaren, van de onmiddellijke nabijheid van water, de natuur en de stilte die het geheel tot uiterst meditatieve ervaring weet te maken. Het zijn niet alleen de field recordings die je hoort. Je hoort stemmen, zowel van Su als van Lilý Karlsdóttir en daarnaast speelt Su orgel en synthesizer.

Het is een mini-album dat je echt moet ervaren. Ga niet denken dat je even kunt luisteren en door kunt gaan naar een volgend nummer als een nummer je niet pakt. Natuurlijk, dat kan wel, maar dan doe je jezelf én het fraaie geheel behoorlijk tekort. Wil je het meeste uit het beluisteren van Dýra halen, neem er dan ook gewoonweg de tijd voor. Het is zeer zeker de moeite waard.

Vier stukken treffen we aan op Dýra. Sandar laat je de enorme weidsheid van het landschap ervaren én, ondanks de duur van 9 minuten en 20 seconden kun je je vooral voorstellen dat dit bijzonder meditatief werkt. Tegelijkertijd, het nummer vliegt voorbij. Hólar brengt kleur, voelt alsof je gigantische wolken voorbij ziet schuiven in meerdere tinten én geeft je het gevoel dat je echt daar bent, kijkend naar de wolken, een koude wind langzaam opstekend, afwisselend met zon én jij bent inderdaad daar, temidden van het desolate en ruige landschap.

Sandáa brengt de natuur nog dichterbij. Als dat al mogelijk is. De waterdruppels die je hoort, de verstilling andermaal én tegelijkertijd, het weerklinken van vogelgeluiden, onwillekeurig weet SHHE, woordeloos en zonder muzikale overeenkomsten wat dan ook, je naar de sfeer en beleving van Natural Science (afkomstig van het machtig mooie Permanent Waves) van Rush te brengen. Beleving van natuur,  op toon gezet, verklankt, maar compleet met een nadrukkelijk uitgewerkte compositie, zanglijnen en noem maar op. En hier is het juist de natuur die zelf haar rol, aangevuld met klanken van SHHE, laat horen. Het contrast van de twee, het kon zowat niet groter zijn. Mooi juist hoe dat dus kan en .

De immense omgeving, het oneindige, het onbegrensde én het tijdloze perfect in klanken tot uiting gebracht. Je kunt je de omgeving echt zomaar voorstellen. Met Hjallar eindigt het kwartet aan bijzondere verklankingen van het IJslandse landschap. Dit is vooral een album om te ondergaan, om te ervaren én jezelf te verplaatsen naar de fjorden in het westen van IJsland. Het is heel bijzonder dat SHHE ons op deze wijze meeneemt.