Saxofonist Sean Khan maakt deel uit van het Britse souljazz-collectief SK Radicals, maar vond het nu de hoogste tijd voor een solo-album. En dat verscheen onlangs op het altijd interessante Far Out Recordings.

Slow Burner telt 11 composities en alhoewel de nummers te typeren zijn als jazz, is het allemaal redelijk toegankelijk. Vocale nummers worden afgewisseld met instrumentale tracks en dat maakt het album afwisselend en geschikt voor een breder publiek, want jazz mag dan wel hip zijn, het blijft toch vaak preken voor eigen parochie en het mainstream publiek pikt pas jazztitels op wanneer daar vaak overdreven over wordt gedaan. In elk geval is het doorsnee publiek met ‘wat  jazz’  in de kast niet erg kritisch en gaat slechts zelden op zoek naar nieuwe muziek.

De instrumentale nummers variëren in moeilijkheidsgraad, maar nergens worden de grenzen overschreden en wordt saxgepiep en -geknor achterwege gelaten. Dat Khan een begenadigd saxofonist is, wordt al meteen bij de opener Fluxman duidelijk. Ook de (jonge) muzikanten die hem begeleiden spelen sterk: Laurie Lowe (drums), Mike Edmonds (double bass), Tim Lapthorne (piano) en zangeres Susan Allotey zijn allen onbekend, maar laten een indruk achter na beluistering van dit album.

Khan mixt op Slow Burner acid jazz, bebop en latin met ritmepatronen uit de hiphop en drum’n bass en dat maakt de nummers op dit album dansbaarder dan de meeste jazzalbums, die toch meer geschikt zijn om vooral vooral naar te luisteren. Op Slow Burner kan dat allebei en dat maakt dit een veelzijdig album, dat dwingt om meerdere luisterbeurten. De jazz van Sean Khan zou prima inpasbaar zijn op het North Sea Jazz Festival. En als zijn nieuwe album de support ontvangt, die het verdient,dan zou dat zomaar eens het geval kunnen zijn.