Eindelijk, eindelijk komt Raphael Gimenes, de in Kopenhagen wonende Braziliaanse singer-songwriter, dan met een volwaardig nieuw album na in 2016 met Raphael Gimenes & As Montanhas de Som een onwaarschijnlijk debuut te hebben gemaakt. DINAMARCA is al net zo ambitieus als diens voorganger.

Natuurlijk was er nog die 6 tracks tellende pracht-EP A Tongue Full of Suns van twee jaar terug, die Gimenes samen met Teitur op diens Faeröer eilanden maakte. Een spannende en zeer geslaagde tussenstap. Met DINAMARCA duikt hij weer diep de Braziliaanse muzikale traditie in, de muziek die in de jaren zestig en zeventig vanuit Brazilië de wereld veroverde.

Wat in 2016 Raphael Gimenes & As Montanhas de Som tot één van de allermooiste Braziliaanse albums maakte die er in het laatste decennia gemaakt werden, was de tomeloze muzikale ambitie die Gimenes in de arrangementen van zijn songs stopte. Zoals al eerder gezegd geheel in de zo overweldigende vrije stijl van de Braziliaanse grootmeesters uit die late jaren 60, begin van de jaren 70.

Dat Gimenes een geweldig songschrijver, weelderig arrangeur en verfijnd gitarist is, gezegend met een pracht van een stem wisten we vanaf zijn eersteling al. En wat fijn dat hij na de samenwerking met Teitur, die wat meer richting spannende pop met wat elektronica schoof, met zijn tweede album toch weer terugpakt op zijn Braziliaanse achtergrond.

DINAMARCA  is wederom een Braziliaans album als geen ander. Een uit de tijd losgetrokken album dat in songs precies die zo avontuurlijke warmbloedige sferen oproept waarmee de Braziliaanse muziek onze harten veroverde. Met net als zijn debuut een verrassende tabla als prominente ritmevondst en wederom weelderig gearrangeerd met prominente strijkers en blazers.

Vanaf de instrumentale albumopener Llanura Infinita verdwijn je in een wereld die ver verwijderd is van de huidige waarin we leven. Een schilderachtige wereld vol tijdloze sferen en muzikale kleuren waar je eeuwig in wilt verblijven. Gimenes is zo’n muzikant die niet anders als puur op hart en intuïtie zijn songs vormgeeft in alle avontuurlijke vormen die door zijn hoofd rondspelen.

Het levert een album op dat in teksten de persoonlijke reis die hij na het uitbrengen van zijn debuut doorliep. Waarin hij zijn geboorteland, dat hij in 2005 met zijn ouders verruilde voor Denemarken (dat door Brazilianen Dinamarca wordt genoemd) pas echt ontdekte. Juist ook doordat hij meerdere Zuid-Amerikaanse landen bezocht. Aan de andere kant waren daar de vele reizen die hij maakte door Scandinavië, zijn nieuwe wereld.

DINAMARCA is zo’n album dat je als een reis ondergaat. Zo’n album waar je na die die instrumentale opening en opvolgtrack Caçador de Horizontes al volledig aan verslingerd en verloren bent. Songs waarbij steeds weer verrassingen in de instrumentatie, arrangement of zang zitten die je dan weer op de tip van je stoel dan weer heerlijk achteroverleunend vol genietend overrompelen.

Raphael Gimenes is een bizar getalenteerde songschrijver (en arrangeur) die met DINAMARCA een glansrijk vervolg heeft gemaakt op zijn zo overweldigende debuut. Het mocht dan acht jaren duren voordat het album er dan eindelijk is maar echt alles waarop we hoopten levert hij en meer met DINAMARCA. Wat een ongelooflijke prachtplaat.