Alweer zes jaar geleden bracht Raphael Gimenes het prachtige album Raphael Gimenes & As Montanhas de Som uit. Een Braziliaanse parel die zomaar uit de rijke zestiger en zeventiger jaren in de Braziliaanse muziekgeschiedenis afkomstig zou kunnen zijn. Het album haalde moeiteloos de top 10 van onze jaarlijst van dat jaar. En toen werd het heel erg stil. Pas met de vorig jaar verschenen EP A Tongue Full of Suns keerde hij terug. Een zes track tellende EP die dan nu ook eindelijk een vinyl release krijgt.

Wat Gimenes, een in Denemarken wonende muzikant van Braziliaanse familiekomaf, vooral de jaren na het uitbrengen van zijn debuutalbum deed was reizen. Vooral veel Zuid-Amerika maar juist ook veel Scandinavië. Verrassend genoeg pasten de Faeröer eilanden, ver boven het noordelijkste puntje van Schotland, daar perfect naast om weer nieuwe muziek op te nemen. Met vriend Teitur, de bekende van die eilanden afkomstige multi-instrumentalist, dook hij de studio in om vijf nieuwe songs op te nemen en 1 van het debuut bekende song in een andere uitvoering.

Zes songs die met elkaar en verhaal vertellen: The Painter, The Wanderer, The Climber, The Dreamer, The Thief en The Eremite. Gimenes schrijft op de hoes dat dit de laatste songs zijn van The Painter, de tovenaar wiens hart gebroken werd en die verdween op een reis om zichzelf te leren kennen. Die daarnaast ook leerde communiceren met de natuur. Bovendien zijn ze geïnspireerd door zijn tochten naar de Noorse bergen van Jotunheimen en het luisteren naar zeventiger jaren progrock.

De sfeer van de songs is wederom ingetogen en in arrangementen dromerig en warmbloedig met Gimenes’s prachtstem als de honing die de songs zo adembenemend maakt. Teitur legt daar een door synths gedreven laag overheen zonder dat dat ook maar iets aan de emotionele kracht van de songs verandert. Hulp kregen Gimenes en Teitur van de Duitse tablaspeler Jan Kadereit, van Matia Arriazu (de Argentijnse gitarist speelt mee op openingstrack The Painter) en van gitarist Tim Panman (de Nederlandse gitarist speelt mee op The Dreamer).

Gimenes schrijft songs die op sfeer en emoties drijven en daar sluit Teitur’s invulling perfect op aan. Samen hebben ze op A Tongue full of Suns iets wonderlijk moois voor elkaar gekregen. Met de akoestische gitaar van Gimenes en diens stem als basis hebben ze echt iets anders weten te creëren dan dat zo overweldigende debuut.

De zes songs die de EP telt worden door Gimenes alle deze keer gezongen in het Engels en zijn in sfeer meer pop, minder beïnvloed door Brazilië, hoewel Gimenes en zijn gitaar immer als dat land blijven klinken (en hoe fijn is dat?).

Zes prachtige songs waarvan er vijf volledig nieuw zijn en we The Climber al van zijn debuut kenden als A Serra das Russes. Deze nieuwe versie met de klanken van Teitur in een glansrol, klinkt al net zo fraai. De nieuwe songs laten een Gimenes horen die gewoon bloedmooie songs schrijft en speelt en nu de warme Braziliaanse arrangementen van zijn debuut ziet vervangen door de gloedvolle synths van Teitur.

Het is natuurlijk waardeloos dat Gimenes zo weinig muziek opneemt en uitbrengt want ook nu spat het talent weer van de songs af. En de samenwerking met Teitur is absoluut een zeer geslaagde, één die voor herhaling vatbaar is. Al zou ik net zo dolgraag een vervolg zien op het juist akoestische werk van Raphael Gimenes & As Montanhas de Som.