Juist op het moment dat de Unplugged hype een beetje wegebt, komt het wollige Liam Hayes alter-ego Plush met een kale huiskamerplaat waar de liefhebbers smullend mee zullen weglopen. Echter, dan moet het schijfje wel onder de aandacht van het ambitieuze lo-fi beminnende publiek gebracht worden. Het krakkemikkige More You Becomes You ziet in de nazomer van 1998 het licht.

Soaring and Boring heeft een bescheiden aandeel in de cultklassiekerfilm High Fidelity, waarna het balletje voorzichtig gaat rollen. Echter aan de andere kant van de oceaan wordt de Amerikaan totaal genegeerd, en komt zijn debuutplaat op de stapel van voortijdig afgeschreven hoopvol talent terecht. Soms overtreft kwantiteit de kwaliteit en tussen dat overschot van releases is het niet eenvoudig om de pareltjes eruit te pikken. Liam Hayes blijft jarenlang geduldig wachten, totdat hij vijfentwintig jaar later concludeert dat de aanpak en het tijdstip misschien niet zorgvuldig genoeg gekozen is.

Op de laatste dag van mei dit jaar komt er een heruitgave op de markt, die door mij totaal over het hoofd wordt gezien. Schijnbaar past de nieuwe in de lente geplande releasedatum beter bij de plaat en komt het verbaal praktisch onhaalbare (I Didn’t Know) I Was Asleep als ontwakende winterslaaptrack nu treffender tot zijn recht. More You Becomes You legt de aandacht bij eenvoudig door pianospel begeleidende luisterliedjes, en niet bij de grote gedurfde complexiteit. De schoonheid zit hem in het pure, Liam Hayes mag er zelfs soms verbaal helemaal langs zitten, zolang dat akoestische raamwerk maar niet ingegooid wordt. Hij stopt in ieder geval meer dan genoeg fysieke arbeid in dit amper een half uur durend verfijnd kleinood.

Tijdens zijn beste momenten brengt Liam Hayes de soortgelijke vergelijkbare intimiteit van een Elvis Costello, vervolgens verrast hij de luisteraar dus weer met hilarische misplaatste valse uithalen. Je vergeeft Liam Hayes deze schijnbaar geplande misstappen en geniet van zijn publiekelijke schaterlach. Jammer dat je hierdoor de spontaniteit in twijfel neemt. Ik ben het er mee eens dat je imperfectie nooit moet wegpoetsen tenzij de foutjes een irritant vervelend aandeel opleveren. Toch besteedt de singer-songwriter vervolgens meer dan genoeg aandacht aan de uitvoering, stapelen lagen zich als een pluche dekbed op. Die amateuristische gedrevenheid zit soms tegen de perfectie aan, terwijl de muzikant bij het aansluitende pianoarrangement weer bijna volledig de mist ingaat.

Chicago is bekend vanwege zijn stadse geschiedenis van groot opgezette orkesten en avondvullende opera’s. Die stedelijke, bijna filmisch theatrale geaardheid hoor je weldegelijk in de beeldende nachtwandeling van More You Becomes You terug. Plush transformeert de blues georiënteerde nachtbeleving in gedempte jazzy kroegpianist songs. De singer-songwriter verwoordt een soort van trieste leegte die overvolle pubs niet kunnen wegnemen. Na afloop wacht slechts een armoedige hotelkamer de muzikanten op, en vergiftigt de alcohol het verdriet. Liam Hayes bezit de innemende verhalende pluche zachtheid van een straatschrijver die gebouwen en plaatsen betekenis geeft.

Zo is Virginia tot een maagdelijke onaangetaste staat te herleiden waar verregende tranen de onschuld en de herinneringen wegspoelen. De overgang naar het More You Becomes You titelstuk wordt slechts door een hardere aanslag op de pianotoetsen geïntroduceerd, verder blijft die schetsende naakte aankleding volledig intact. De klanken zijn slecht passerende bezoekers die hun handtekening in het gastenboek achterlaten. More You Becomes You is de overgang van dagen naar jaren, de identiteitszoektocht naar de volwassenheid, inclusief die definitieve eindbestemming. Het besef dat wij de plek van overleden voorouders innemen, en dat hun karaktertrekjes zich herkenbaar in het nageslacht openbaren.

Soaring and Boring geeft het overduidelijk aan, door de mediterende herhalende saaiheid heeft het ook iets slaapverwekkends. Veel meer dan een zweverige dagdroom is het niet. We moeten de grote observatiedrang loslaten en ons op die kleine niet direct zichtbare (See It in the) Early Morning veranderingen richten. Het is de fragiele huilerige stemverheffing van Liam Hayes die je hiervan bewust maakt. Op die kwetsbare momenten komen deze het sterkste naar voren. Mooi hoe iemand enkel op die emotie leunt. Koester die schoonheid, geniet van al wat binnen handbereik ligt.

Save the People waarschuwt de mensheid voorzichtig tegen losgeslagen gedrag. We bevaren onze eigen golven, The Sailor geeft enkel een koerswijziging aan, het is aan de luisteraar om deze te volgen. Bij mij is dat niet helemaal het geval. Juist door met pracht te spelen ligt de eentonigheid op de loer. More You Becomes You illustreert de vervlakking met voorzichtige speelse draaikolken en rimpelingen in het vaarwater. Een risicoarme voorstelling die zich op een druilerige zondag voormiddag matinee afspeelt.