Al bijna twintig jaar speelt Osaka Monaurail de vetste funk in de beste James Brown-traditie in Japan en overal waar ze maar spelen. Hun grote voorbeelden en helden naast JB zijn Isaac Hayes, Lyn Collins, Curtis Mayfield, Bobby Bird en Lee Austin en die invloeden keren logischerwijs ook terug in de muziek. State Of The World is het zesde studioalbum van deze solide band en staat boordevol fantastische funk, swingende soul en coole jazzstukken.

Het album telt acht eigen nummers en drie covers (aan het eind), waarvan twee van hun held James Brown: Mother Popcorn en Ain’t It Funky Now. De laatste cover is Something van George Harrison en daarmee wordt het album stijlvol doch abrupt afgesloten. Maar hoe gedegen die covers ook worden vertolkt, de ware schoonheid en kracht zit hem toch echt in het sterke eigen repertoire.

De JB-funk is van meet af aan van de partij in de titelsong State Of The World. Zanger Ryo Nakata presenteert zich in alles als een waardig troonopvolger van The Godfather of Soul. Met dezelfde power en overtuiging maakt hij meteen duidelijk dat Osaka Monaurail geen goedkope James Brown-coverband is maar juist zelf uitstekende soulklassiekers weet te schrijven. Ook instrumentaal pakt de negenmansformatie uit met een prima blazerssectie (2 trompetten, tenor saxofoon en trombone) die strak speelt in het daaropvolgende The Archipelago, Work Song en de experimentele tracks Syrinxolgy en Endemism, dat zelfs een kat en een haan laat horen.

Stop Doggin’ Me Around is weer een nummer dat uitstekend in het oeuvre van James Brown gepast zou hebben en het catchy en funky Hung Up zou Osaka Monaurail zowaar zelf een kleine hit kunnen opleveren.

State Of The World is daarom veel meer dan alleen een vermeldenswaardige ode aan Mr. Dynamite! Osaka Monaurail maakt de funk weer springlevend en zet hun missie op passende wijze enthousiast voort.