Het is inmiddels een beetje een trend aan het worden dat artiesten die in de jaren ’90 piekten met het oog op de oudedagsvoorziening weer bij elkaar komen. Veelal voor lucratieve, volledig op nostalgie drijvende tournees. Op nieuw werk zit toch niemand te wachten… Orbital leek op het eerste oog ook zo’n act die weer voor goed verdienende live shows bijeen was gekomen. Eerlijk is eerlijk, het duo blijft live een fenomenale act. Maar nu Wonky uit is, het eerste Orbital album sinds 2004, kan je niet anders dan concluderen dat de heren ook nog een muzikaal punt willen maken.

Want dat is precies wat ze op Wonky doen. Over de hele linie hoor je meteen dat het Orbital is dat hier aan het werk is. Maar verdorie, wat klinken de broers Phil en Paul Hartnoll geïnspireerd en bevlogen. De negen tracks op het album schieten allen muzikaal meerdere kanten op en die continue transformatie van de muziek maakt ieder nummer een kleine ontdekkingstocht. Waar Orbital op haar latere albums nog wel eens de neiging had om tracks onnodig lang op te rekken (live werkt dat perfect, op cd wat minder) blijft het werk op Wonky compact. Dat zorgt er voor dat nummers als bijvoorbeeld de lekker ouderwetse opener One Big Moment met zijn wirwar aan stemmen waar doorheen de futuristische maar nergens kille beats langzaam vorm krijgt en de enorme ‘teaser’ die Straight Sun is meteen de oren van de luisteraar spitsen.

Okee, her en der maakt Orbital een uitglijder. De op zich puike titeltrack bijvoorbeeld wordt behoorlijk ontsierd door een lelijke rap van Lady Leshurr en een wat relaxt electronummer als Never weet ook niet de volle vier minuten en vierenveertig seconden te boeken. Maar daar tegenover staan een keur aan tracks die tot het beste behoren wat de heren ooit opnamen, met als uitschieters het opgefokte en met dubstepinvloeden overgoten Beelzedub, de erg hypnotiserende trance van het door zang van Zola Jezus gedragen New France en het machtige en langgerekte (docht zonder één onnodig toegevoegde noot) alle kanten op schietende epos dat Distractions heet. Hoewel in het geheel niet relevant (maar moet ieder album dat dan zijn?) neemt Wonky in luttele luisterminuten de scepsis weg en kan je niet anders dan stellen dat het over de hele linie gewoon een heel goed doortimmerd – degelijk, zou je bijna zeggen – geheel is. Niks mis mee. Met een vreugdesprongetje in het hart kan geconcludeerd worden dat het album niet alleen een welkome terugkeer aan het front is, maar tevens een waardevolle toevoeging aan een toch al niet misselijk oeuvre.

Orbital – Wonky

1. One Big Moment
2. Straight Sun
3. Never
4. New France
5. Distractions
6. Stringy Acid
7. Beelzedub
8. Wonky
9. Where Is It Going?