Het debuut van Marina Allen, dat uitkwam in 2021, kon veelbelovend worden genoemd. De singer-songwriter uit Los Angeles leek in ruime mate geïnspireerd door het Californië van de vroegere jaren zeventig. Op subtiele wijze wist ze die echo’s in te bedden in haar eigen veelbelovende songs, die qua geluid zeker niet in de jaren zeventig bleven hangen.

Was die debuutplaat, Candlepower, een mini-elpee die ruim onder de twintig minuten bleef, met opvolger Centrifics wist Allen een half uur lang te overtuigen, iets wat ze herhaalt op Eight Pointed Star, eveneens een volwaardig album dat met 32 minuten echter ook weer compact te noemen valt. Binnen dat dikke halfuur komt Marina Allen echter wederom goed voor de dag. Bij eerste beluistering lijken haar songs vooral subtiel en verfijnd en maken ze nog niet zoveel los. Gaandeweg blijken de nummers echter toch weer die ingetogen klasse, fijne details en tekstuele diepgang te bezitten.

Deep Fake geeft aan dat de soms overdadige digitale tijden ook helderheid kunnen afdwingen over je eigen rol en visie. Persoonlijke groei (vallen en opstaan) in moderne tijden is sowieso een terugkerend thema op de plaat; ook het afsluitende Between Seasons tikt het aan: ‘For every horizon, a broken line / Unknown, immortal, forever or not / Right on track, getting lost’.

Dat Allens zang zowel kalme folk als indiepop/rock kan dragen blijkt weer eens uit de single Swinging Doors, dat een prettig staand ritme heeft en aangedreven wordt door akoestische gitaar. Het had in de jaren negentig gemakkelijk op een indierockverzamelaar kunnen staan, naast pakweg The Lemonheads. Of de song in het hedendaagse streaming-geweld een kans krijgt valt te bezien, hetzelfde geldt natuurlijk voor welverdiende radio-airplay. Ook Love Comes Back is uptempo; milde indiepop/rock met een steviger, vertrouwd klinkend refrein, dat wederom een vleug jaren negentig in zich draagt. ‘Looking over the edge,’ zingt Allen, ‘Canyon deep / Dropped a stone / So I can hear / My own heartbeat’.

Het (familie)verleden van Allen komt aan bod in het mooie, weldadige Red Cloud, dat voert naar Nebraska. De synths op het kalmerende Bad Eye Opal zijn een weldadige vreemde eend in de bijt die samen met viool en de zuiverende zang van Allen deze track zijn glans geeft. Easy is net zo kalm en weldadig, met een emotionerende, schrille Allen: ‘Reveal, so bright and raw / I can’t believe I finally saw / Peace after all’.

Dit door producer/singer-songwriter Chris Cohen geproduceerde Eight Pointed Star werd in Glendale, Californië opgenomen. Zowel producer als locatie pasten goed bij Marina Allen, die hierdoor haar nieuwe songs fraai kon vastleggen, om zo een genietbare, kwalitatieve derde plaat af te kunnen leveren.