Loudness
Rise To Glory
Zoals iedere liefhebber van heavy muziek weet kwam er begin jaren tachtig een golf nieuwe bands uit het Verenigd Koninkrijk. Vrijwel tegelijkertijd voltrok zich in Duitsland en Japan een vergelijkbare beweging. Bands als Bow Wow en Earthshaker boekten successen in het kielzog van vaandeldrager Loudness. Die band bracht tussen 1981 en 1984 vier ijzersterke, melodieuze heavy metal albums uit met Disillusion als hoogtepunt. Ze werden getekend door het Atlantic label en wijzigden hun focus naar Noord Amerika en hun muzikale koers naar een meer toegankelijke (lees commerciële) sound. Dat leverde onderhoudende albums op als Thunder In The East, Lightning Strikes en Hurricane Eyes. In 1989 werd zanger Minoru Niihara vervangen door de Amerikaan Mike Vescara om kritische geluiden over een (dominant) Japans accent te pareren. Het bleek het begin van een rits line-up wisselingen die Loudness bijna de kop kosten. In de jaren negentig en in de 21e eeuw moderniseerde de band haar sound en kregen nu-metal invloeden de overhand. Veel fans van het eerste uur konden die compacte, gecomprimeerde sound niet waarderen en verloren hun interesse. Na de terugkeer van de originele zanger maakte Loudness weer stappen in de goede richting, maar verloor origineel drummer Munetaka Higuchi. Die werd bekwaam vervangen door Masayuki Suzuki en inmiddels is ook origineel bassist Masayoshi Yamashita terug op het oude nest.
Rise To Glory is grotendeels een terugkeer naar de melodieuze heavy metal van de beginjaren maar dan in een modern jasje. Een verstandige zet want Rise To Glory is het beste Loudness album in ruim 25 jaar. Na een kort intro barst de band los op Soul On Fire waarop gitarist Akira Takasaki tijdens de solo even bewijst dat hij niemand voor zich hoeft te dulden. Wow. Het uptempo I’m Still Alive is een compositie die bij wijze van spreken zo op The Law Of Devil’s Land had kunnen staan. Ook Go For Broke stampt er lustig op los. Dat de jaren beginnen te tellen voor Nihara is wel duidelijk. Zijn stembanden zijn deels versleten waardoor zijn vocale bereik een stuk is verminderd. Hij moet geregeld forceren en dat is bepaald geen streling voor de trommelvliezen. Wat onveranderd is gebleven is het talent van Takasaki. Tsjonge, wat kan die man spelen. Luister eens naar het razende Massive Tornado, een speed metal nummer met een waanzinnige solo (hallo Yngwie) Ook het instrumentale Kama Sutra mag er zijn. De tweede helft van het album bewijst dat de band niet al zijn troefkaarten heeft verspeeld want het titelnummer, Why And For Whom en No Limits zijn dik in orde. Gitaarliefhebbers kunnen hun vingers aflikken bij de solo’s.
De Europese CD release gaat vergezeld van een bonus CD Samsara Flight met daarop nieuw opgenomen versies van Loudness klassiekers uit de beginperiode. We zijn benieuwd of het huidige metalpubliek Loudness zal oppikken. De oude garde die Loudness in de jaren tachtig leuk vond, moet dit album toch echt eens gaan luisteren. Voeg ‘em toe aan je Spotify lijst en oordeel zelf.